Bir Türk’ ün Nobel alması pek âlâ mümkündür ama bu kişinin Türkiye’ de çalışan bir Türk olması imkânsızdır! Nobel almak için elbette asgari bir zekâya ve çalışkanlığa ihtiyaç olmakla beraber, artık Nobel almak veya hiç değilse Nobel’e aday gösterilebilmek bu özelliklerden çok önce bir sistemin, bir laboratuarın elemanı olmayı gerektiriyor.

1 yıl boyunca oluşan tıbbi hataların yüzde 14’ünün hastanın ölümüne katkıda bulunduğu, birçok hatanın da ciddi sağlık sorunlarına yol açtığı saptandı. ABD yurttaşlarının hayatları boyunca en az bir kere yanlış teşhise maruz kalacağı tahmin ediliyor. Yanlış, eksik veya gecikmiş teşhisin bazen ağır sonuçlar doğurduğunun altı çiziliyor.

Tıp kongresine davet edilebilmek için mümessillerin gözüne girmek yeterli ve bunun temel kriteri de “çokça ilaç yazmak” mı? İlaç şirketleri, bir doktor için birkaç bin doları hiçbir “karşılık beklemeden” mi yoksa bir “geri dönüş” için mi harcıyorlar? Tıp kongresi mi, turistik seyahat mi bayi toplantısı mı, karar sizin.

Prof. Dr. Cihat Ünlü‘ nün yazısı: Bugün çuvaldızı biraz da kendimize batıralım. Geçen ay Türkiye’den 6.000 km uzaktaki bir şehirde mesleğimizle ilgili, eğitici yönü ağırlıklı çok önemli bir kongreye katıldım. Benimle birlikte üç dört Türk arkadaşım da bilgi ve mesleki tecrübelerini artırmak için toplantıya gelmişlerdi. Dünyanın dört bir yerinden gelen 300 civarında uzman hekim arasında […]

Tıp kongreleri, bir zamanlar bilim adamlarının bilgi paylaştıkları, araştırmalarını sundukları ve tartıştıkları ortamlardı ve elbette faydaları vardı. Bilgiye ulaşma ve iletişimdeki gelişmeler, kongrelerin işlevlerini yitirmelerine yol açmış, bu toplantılar katılımcıların neredeyse tümünün tüm masraflarının ilaç şirketleri tarafından karşılandığı “bayi toplantılarına” dönüşmüştür.