Son dönem kanserli hastaların hastanede ölmelerini hiçbir zaman doğru bulmadım. Bu kişilerin yaşayacakları son günleri evlerinde kendi odalarında, kendi yataklarında, aile fertlerinin arasında geçirmelerini hep teşvik ettim. Yeni bir araştırmada evde bakılanların hastanede bakılanlardan daha uzun yaşadıklarının ortaya çıkmasına çok memnun oldum. Aklın yolu birdir, ölüm Allah’ ın emridir.

USA’ da son 10 senelik sürede kanser olmadığı halde diğer memesini de kanser riskine karşı aldıran kadınların sayısında 3 misli artış olduğu belirlendi. Meme koruyucu cerrahi uygulanan hastalarla sağlıklı memelerini de aldıranların yaşama sürelerinin aynı olması, bu işlemin riskleri de hesaba katıldığında doğru bir uygulama olmadığı anlaşılıyor.

“Glisemik indeksi” yüksek diyetin akciğer kanseri riskini artırabileceği bildirildi. Glisemik indeks-akciğer kanseri ilişkisi hiç sigara içmemiş ve skuamöz tipte akciğer kanseri olanlarda daha da kuvvetli. Beslenmenin tüm hastalıkların ortaya çıkmasında rolü olduğunu savunan biri olarak bu çalışmayı çok beğendim.

Normal meme dokusunda DNA analizinin bir kadının meme kanseri riskini gösterebileceği belirlendi. Epigenetik değişikliklerin henüz kanser oluşumundan önce belirlenmesiyle kanserin durdurulması mümkün olabilecek. İyi güzel de kanserin erken teşhisine harcanan mesai ve para kanserin önlenmesine harcansa daha doğru olmaz mı, ne dersiniz?

Adam gibi bilimsel araştırma yapmak için gerekli sistemin kurulmuş, kendini bilime vakfetmiş yeterli uzmanın bulunması yeterli olmuyor. Bunun için çok ciddi miktarlarda ve sürekli maddi destek de gerekiyor. Kanserlerin büyük kısmı olumsuz çevresel faktörler ve hayat tarzımızdaki yanlışlardan kaynaklanıyor.