İyi yetişmiş bir pratisyen doktor hastalarının %50’sinin tanısını onları sadece dikkatle dinleyerek ve sorgulayarak koyabilir. Kalan %40’ının hastalığının ne olduğu ise dikkatli bir muayene ile kesin olarak anlaşılır. %10 hastadan ise kan, idrar tahlilleri, röntgen, ultrason, tomografi vb. incelemeler istemek gerekir.

USA’ da yapılan çalışmada, kadın doktorlar tarafından tedavi edilen hastalarda ölüm oranları ve tekrar hastaneye yatış ihtimallerinin daha düşük olduğu bildirildi. Bu araştırmadan bihaberken de doktorum kadın olsun isterdim. Şarkısı bile var: Türlü derde ben deva buldum elimle çok zaman/ Kimse bilmez bir tabibe ben de muhtacım bugün.

USA’ da kadın doktorların %30’ u mesleklerini icra ederken cinsel tacize uğruyor, %70’ i cinsiyet ayrımcılığı hissediyor ve yüzde %66’ sı bunu yaşadıklarını bildiriyor. Kadın doktorların yarısı cinsel tacizin kariyer gelişimlerini olumsuz etkilediğini de söylüyorlar. Gelin de modern tıbba ve onun tavsiyelerine inanın, güvenin.

Zaman zaman hastalarımızı bilerek veya bilmeden korkutabiliriz, korkutmak zorunda kalabiliriz ya da bizden onları korkutmamız istenir. Aslında, çok çeşitli nedenlerle, çok farklı şekillerde korkutulması gereken hastalar ve çok değişik korkutma yöntemleri vardır. Bu korkutma işi, tıp eğitiminde katiyen öğretilmeyen, ama aslında çok önemli olan bir konudur.

İnsanlar, genellikle aniden öldüren hastalıklardan değil de, yavaş yavaş ölüme sürükleyen, acı çektiren süründüren hastalıklardan daha çok korkarlar. Bazıları hastalıktan değil de hastalıklarının adından daha çok korkarlar. Astım bunların tipik örneğidir. Bu korkularla baş edemeyen doktorlarımız çareyi korkulan hastalıklara korkulmayan yeni isimler yaratmada bulmuşlardır.