’… Atatürk masanın üzerine koyduğu repertuarımın yazılı olduğu defterin sayfalarını tek tek açarak bir süre inceledi. Bir taraftan da rakısını yudumlarken tabaktaki leblebileri meze yapıyordu. Öyle keyifli bir içmesi vardı ki, imrenirdiniz.

Bazı şarkılar bir kez dilimize dolandı mı zor kurtuluruz. Beynimizin bir bölümünün kontrolümüz dışında olduğunun göstergesidir bu aynı zamanda.

İrfan Abi ile tanıştığımızda senenin çoğu zamanını Amerika’ da geçiriyor ara sıra İstanbul’a gelip birkaç hafta kalıp tekrar dönüyordu. Kaldığı sürelerde de müzikli toplantılara katılıyordu. Elbette ben onun adını çok iyi biliyordum ama tanışmamız Esin Seçkin’ in evinde oldu.

Selânikli Ahmet Efendi’ nin aksak usuldeki kürdîlihicâzkar eseri “Tir-i nigehin açtı ciğergâhıma yâre” tam bir fasıl şarkısıdır. Ben bu şarkıyı seneler önce Lâleli’ de apartman komşumuz Sıddık Özyapar’ ın evinde Kemal Gürses’ in fasıl plâklarından dinlemiştim. Erzurumlu Sıddık Amca musikiye çok meraklı idi, keman çalardı.

Lem’ i Atlı, musikimizin son dönem bestekârları içinde müstesna yeri olan biridir. Aşkı iliklerine kadar yaşayan gerçek mânâda bir bestekârdır. Tıpkı Rakım Elkutlu gibi. Şarkılarının ilham geldiği için değil hakikaten âşık olduğu için, acı çektiği için bestelenmiş olduğunu hissetmemek mümkün değildir.