1950 li yıllarda Safiye Ayla, bir röportaj sırasında “Atatürk’ün ölümünden sonraydı, bu şarkının sarı saçlarını yüzüme ser ki mısralarında Ata’yı hatırlayıp ağlamağa başladım” demişti.

Gördüm ve seni sevdim güzelim tâze (nemli) bir goncasın. Sevmek mi güzel yoksa sevilmek mi ne dersin? Ben ağlıyorum sende mi kederden bitkin (bîtap) düştün sevmek mi güzel, yoksa sevilmek mi ne dersin?

“Ciğergâhın modern tıptaki adı, “mediasten” dir. Akciğerlerin ve kalbin yerleştiği boşluğa ciğergâh denir. Başka bir şarkı güftesi de “açsam da ciğergâhımı yâre yaranılmaz” der. Yani “göğüs boşluğumu açsam da yâre yaranılmaz”. Lokman Hekim’in adı Kuran-ı Kerimde geçer. Bana göre Lokman Hekim…

“Kendi gibi bir zalimi sevmiş, o da yanıyormuş. Benim kendisini ne kadar sevdiğimi, dolayısıyla bana neler çektirdiğini şimdi hatırlayıp o da beni hatırlıyormuş”. Burada hafif bir rahatlama hissediliyor belki. Fakat “oh olsun” havası yok. Bu hava bize eski edebiyatımızdan miras kalmıştır.

Bu şarkı, benim de en sevdiğim şarkılardandır. Unutmayalım ki değil bu şarkının bestelendiği yıllarda, 80 li yılların ortalarına kadar televole, paparazzi, magazin programları yoktu. Sevilenin adı “asla” söylenmiyordu. Hayat zehir oluyor. Sevgili zalimlik de yapsa adı verilmiyordu.