Tıp araştırmalarının çoğu, ilaç endüstrisi tarafından veya onun desteği sayesinde yapılıyor. İlaç şirketleri tek amaçları daha fazla kazanmak olan ticari yapılardır, hayır kurumları değildir. Gıda ve ilaç endüstrisinin destek olacağı araştırmadan biber gazının nefes darlığını azalttığı sonucu çıkmazsa her gün aile boyu kola içmeye söz veriyorum.

“Diyet meşrubat içenlerin su içenlere oranla %30 daha fazla kilo verdikleri” belirlendi. Araştırmacılar bu neticeyi “gazlı içeceklerin kilo verme programlarının önemli bir unsuru olabileceği” şeklinde yorumluyor. Diyet kolamı araştırmanın şerefine içiyorum. Yeni mülâanem şudur: “Su içen obez olsun!”

Boehringer Ingelheim, USA’ da Pradaxa isimli ilacının 500’ den fazla insanın ölümüne yol açtığı iddiasıyla açılan davalar için 650 milyon $ ödemeyi kabul etti. Firma “İlacımıza güveniyoruz” diyor ama suçlu oldukları, doktor ve hastaları yanılttıkları, satışları artırmak için hiçbir fedakârlıktan kaçınmadıkları gün gibi ortada.

İlaç endüstrisi daha fazla ilaç satmak için hastalıkların artmasını, artmıyor olsa bile “sahte bir yüksekliği” ister. Hasta sayısı artarken ilaç tüketiminin artmaması “astım teşhisinin ıskalandığı”, “gerekli ilaçların yazılmadığı” şeklinde yorumlanarak doktorlara daha çok ilaç yazdırmak için baskı aracı olarak kullanılır.

İlaç devi GSK’ nın Seretide isimli ilacın satışını artırmak için doktorlara rüşvet verdiği ileri sürülüyor ama tek suçlu ne Seretide ne de GSK. İlaç endüstrisi daha fazla kazanmak için hiçbir “fedakârlıktan” kaçınmaz. Gereksiz ilaç yazılmasının önlenebilmesinin tek çaresi de “doktorlar ve endüstri arasındaki çıkar ilişkilerinin sıfırlanmasıdır.”