Soğuk algınlığına bağlı burun tıkanıklığı olan 4 yaşındaki küçük kızın burun damlası damlatıldıktan sonra duran kalbi bir süre sonra çalıştırılıyor ama beyni uzun zaman oksijensiz kalıyor. Küçük kız o günden beri yürüyemiyor, konuşamıyor ve hatta yutamadığı için de karnından besleniyor.

Bir piliç çiftliğinde üretilen sağlıklı besi tavuklarının yüzde 90’ a yakınında “antibiyotiklere dirençli bakteri” bulundu. Besicilikte kısa zamanda daha fazla et elde etmek için bilinçli olarak antibiyotik kullanılıyor. Antibiyotiklere dirençli bakteriler yüzünden de her sene yüz binlerce insan hayatını kaybediyor.

Aşırı derecede kan kaybı olan hastalarda kullanılan bir “serumun” diyaliz gerektiren böbrek yetersizliği ve ölüm risklerinin sahte çalışmalarla saklandığı seneler sonra ortaya çıktı. Böylece endüstrinin pazarlama numaraları ile işe yaramaması bir tarafa ciddi riskleri olan ilaç-aşı-serumlara bir yenisi daha eklenmiş oldu.

Hastanın hekimini anlamaması sadece bize özgü değil; bu bir ‘evrensel’ sorun. İyi bir hekimin işi, hastasına doğru teşhisi koymak ve doğru reçeteyi yazmakla bitmiyor. Özellikle kronik hastalığı olanların, uzun süre ilaç kullanacak hastaların hastalıkları hakkında mutlaka bilgilendirilmeleri, hatta eğitilmeleri gerekir.

Bugün genel bir poliklinik veya muayenehaneden çıkan hastalara baktığınızda tümünün de elinde birer reçete olduğunu ve bunların çoğunda da 4-5 kalem ilaç olduğunu görürsünüz. Oysa bir hekime giden herkesin ilaç tedavisi gerektirecek kadar hasta olması pratik olarak mümkün değildir. O zaman bu ilaçlar neden yazılıyor? Yoksa?