Sadece hastalar değil doktorlar da “hasta”. Madde bağımlılığı, depresyon ve hatta intihar düşüncesi doktorlar arasında hızla yayılıyor. Binlerce doktor, hemşire ve diğer sağlık çalışanı madde bağımlılığı problemleriyle boğuşuyor; her 10 doktordan biri ilaç veya alkol bağımlısı.

USA’ da her sene 900 bin insanın hayatını kaybetmesine yol açan 5 hastalığa bağlı ölümlerin %40’ ının hayat tarzı değişiklikleriyle önlenebileceği açıklandı. Uzun ve hastalıklardan uzak yaşamak için “tıbba çok fazla ihtiyaç yok”. Hatta mümkün olduğunca doktorlardan, hastanelerden, ilaçlardan, ameliyatlardan uzak durmak, kaçmak en doğrusu!

Aşırı teşhisten en çok nasibini alan hastalıklardan biri de astım. “Astımları olmadığı hâlde astım teşhisi konan” insanların sayısı her gün katlanarak artıyor. Neredeyse her öksürene, nefes alamıyorum diyene astım teşhisi konup eline bir torba ilaç tutuşturuluyor. Başta gelen “suç aleti” de solunum fonksiyon testleri.

İlaç endüstrisi daha fazla ilaç satmak için hastalıkların artmasını, artmıyor olsa bile “sahte bir yüksekliği” ister. Hasta sayısı artarken ilaç tüketiminin artmaması “astım teşhisinin ıskalandığı”, “gerekli ilaçların yazılmadığı” şeklinde yorumlanarak doktorlara daha çok ilaç yazdırmak için baskı aracı olarak kullanılır.

İlaç devi GSK’ nın Seretide isimli ilacın satışını artırmak için doktorlara rüşvet verdiği ileri sürülüyor ama tek suçlu ne Seretide ne de GSK. İlaç endüstrisi daha fazla kazanmak için hiçbir “fedakârlıktan” kaçınmaz. Gereksiz ilaç yazılmasının önlenebilmesinin tek çaresi de “doktorlar ve endüstri arasındaki çıkar ilişkilerinin sıfırlanmasıdır.”