Fransız bilim adamları “Aşıya karşı değiliz. 2 yaşından küçük çocukların çok sayıda ve sistematik olarak aşılanmasına karşıyız” sözleriyle halk sağlığını gözetiyorlar. “Aşılar tartışılmasın” diyen, her eleştiriyi “aşı karşıtı” diye damgalayan endüstri ise mal derdinde. Gelin, Fransız bilim adamları neden haklı, ona bakalım.

İlaç şirketlerinden bedava öğlen yemeği veya küçük miktarlarda para alınmasıyla daha fazla uyuşturucu ilaç yazılması arasında ilişki olduğu ortaya çıktı. Endüstriyle doktorlar arasındaki menfaat münasebetleri “sıfırlanmadan” gereksiz ilaç yazımı ve ilaç israfı önlenemez.

“Aşılar tartışılmalıdır” başlıklı makaleyi didik didik ettiği anlaşılan ve gördüğü yanlışları tek tek yazan Selim Badur’ un yazının ana fikrini oluşturan aşı karşıtlığı bildirisinden hiç söz etmemesi iki bilim adamı tarafından savunulan temel görüşü zımnen kabul ettiğinin, en azından bu iddiaları çürütecek delillere sahip olmadığının açık ve net ispatıdır. Sükût ikrardan gelir!

Ne demek aşılar? Hangi aşı, kızamık mı, çiçek mi, verem mi, kuduz mu, tetanos mu, rota mı, HPV mi, HIV mı, difteri mi, çocuk felci mi, boğmaca mı, hangisi? Onlarca aşı var ve yakın gelecekte bunların sayısı “yüzlerce” olacak. Aşılar diyerek tüm aşıları aynı kaba koymak doğru mu, bunun akıl, mantık ve bilime uyuşan bir tarafı var mı?

USA’ da yapılan araştırmada her 59 çocuktan birine otizm teşhisi konduğu bildirildi. Otizme 40 sene önce 10 bin çocuktan sadece birkaçında rastlanıyordu. Otizmdeki bu ürkütücü artışı, farkındalığın artması ve teşhisin kolaylaşmasıyla izah etmek kendimizi kandırmaktan başka bir şey olamaz ve bunun kimseye bir faydası da yoktur. Bu gidişte dünya otistiklerden geçilmez olacak.