Bu makalede, mamografi taramasının meme kanserinden ölümleri azaltmada sınırlı etkisi olduğu ve taramanın aşırı teşhis ve aşırı tedaviye yol açarak kadınlara zarar verdiği belirtiliyor. Taramasının kadınlarda gereksiz anksiyete ve psikolojik strese sebep olduğu ve sağlık sistemine ek yük getirdiği de vurgulanıyor.

Çiftliklerin yakınında yaşamak bile kişinin kanser riskini artırmak için yeterliydi ve bazı durumlarda artan kanser riski, sigaranın yol açtığı kanserleri geride bıraktı. Çevresel pestisitler ile lösemi, Hodgkin olmayan lenfoma, mesane, kolon, akciğer ve pankreas kanserlerinin yanı sıra kanser kombinasyonları arasında güçlü bağlantılar bulundu.

ABD’ de kadınlara meme kanserinin erken teşhisi için 50 yerine 40 yaşından itibaren her iki senede bir mamografi taraması tavsiye edilmeye başlandı. “Erken teşhis erken tedavi” kulağa çok hoş gelse de bugüne kadar yapılan geniş kapsamlı çalışmalar taramaların tüm sebeplere bağlı ölümleri azaltmadığını, bunun aşırı teşhis ve tedavilere yol açabileceğini gösteriyor.

Meme kanserinde son 20-30 senede 2-3 misli bu artış bir genetik faktörle alakalı olamayacağına göre bunun sebebi çevresel faktörler veya hayat tarzımızdaki yanlışlardan olmalı. Meme kanseri riskini artırabilecek birçok kimyasal var.

Akciğer kanseri halen en çok ölümlere sebep olan kanser ama meme kanseri görülme sıklığı bakımından öne geçti. Daha geç yaşlarda anne olmak, daha az çocuk doğurmak, daha az emzirmek, alkol-sigara kullanmak, gece vardiyası, daha az fiziki aktivite, hormon tedavisi, obezite ve beslenme hataları, işlenmiş gıdalar meme kanseri riskini artırıyor.