İyi bilim, tıbbi-politik kompleks tarafından bastırıldığında, insanlar ölür. Pandemi, tıbbi-politik kompleksin acil bir durumda – bilimi korumanın daha da önemli olduğu bir zamanda – nasıl manipüle edilebileceğini ortaya çıkardı. Politikacılar ve sanayi bu fırsatçı yolsuzluktan sorumludur. Bilim adamları ve sağlık uzmanları da öyle.

BMJ’ de “Kızamık aşısına EVET, grip aşına HAYIR.” başlıklı yazı: Aşı otoriteleri, teşvik ettikleri ve zorunlu kıldığı aşılar konusunda daha seçici olurlarsa daha fazla hayat kurtarır ve dertleri önlerlerdi. Kızamık aşısı gerçek bir hayat kurtarıcıdır. Diğer taraftan grip aşıları, çeşitli oranlarda etkili olduklarını bildiren birçok gözlemsel araştırmaya rağmen çok belirsiz bir faydaya sahiptir.

Birçok Avrupa ülkesi vaka sayılarının yeniden artmaya başlamasıyla birlikte sosyal mesafe önlemlerini yeniden sıkılaştırırken, Yeni Zelanda gibi vaka sayısının çok azaldığı ülkelerde tedbir seviyesi düşürüldü. Ne var ki çok sayıda bilim insanı ve sağlık uzmanı koronavirüsle mücadelede bu stratejinin etkisinin çok sınırlı kaldığını düşünüyor.

Prof. Dr. Uğur Şahin’ in “Aşının salgını bitireceğine eminim” temennisine herhalde katılmayacak olan yoktur ama bir bilim adamının henüz daha tamamlanmamış bir araştırmadan böyle bir netice çıkarmasını çok yadırgadım. Ondan “hızlandırılmış” bir yöntemle yapılan ve “henüz kesin ve tüm sonuçları alınmamış” bir araştırma hakkında daha temkinli konuşmasını beklerdim.

Tüm dünya pandemi ile boğuşurken aşı şirketleri tatlı kârlar peşinde. AB Komisyonu sağlıktan mesul üyesi Kyriakides, “sözleşmelerdeki bilgileri yasal olarak açıklama imkânı bulunmadığını söylemiş. Sebep de “küresel aşı ve ilaç pazarındaki yüksek rekabet” imiş. İnsan sağlığının önemi yok, varsa yoksa para, para, para!