Geçen hafta babamla beraber yaşayan anneme tüberküloz teşhisi kondu ve tedavisine de başlandı. Babama ve bizlere yani üç çocuğu ve torunlarına da dispanser taraması yapıldı. Çok şükür hiçbirimizde bir şey çıkmadı ama koruyucu bir ilaç almamız gerektiği söylendi. Bu ilacı almamız şart mıdır almazsak ne olur yan etkileri var mıdır diye sorduk ama doğru dürüst de bir cevap alamadık.

Yeni araştırmalar aralıklı açlığın beyin sağlığını da müspet yönde etkileyebileceğini ve Alzheimer, Parkinson gibi sinir sistemi hastalıklarına karşı koruyucu olabileceğini de gösteriyor. Bu, aslında çok da mantıklı bir şey; kişinin yiyecek bulmak için kafasını çalıştırması ancak bu sayede mümkün olabilir. Aç kalan birinin bir de beyin faaliyetleri azalsa hâli nice olur bir düşünün.

Taş devri insanının neslini sürdürebilmesi büyük efor sarf ederek elde ettiği yiyecekleri açlık günleri için depolamasıyla mümkün oldu. Modern insanın hem yiyeceği bol hem de bunlara ulaşmak için fazla hareket etmesi gerekmiyor. Taş devri insanı için elzem olan bu sistem bizi obezite ve diyabete sürüklüyor ama çaresi var.

Modern tıp, aralıklı açlığın ensülin duyarlılığını artırdığını ve böylece kan glikoz seviyesini düşürdüğünü yeni yeni anlıyor. Oysa en sağlıklı beslenme şekli olan “aralıklı açlığı” Müslümanlar yüzyıllardan beri oruç tutarak uyguluyorlar. Batılıların Ramazan’ ın fazilet ve ulviyetinin farkına varması kaç asır sonra mümkün olur, Allah bilir.

Son senelerde tıbbın üzerinde çok çalışılan konularından biri de “intermittent fasting” yani aralıklı açlık. Kalori kısıtlamasının bazı hayvanların ömrünü yüzde 50 oranında uzattığı zaten biliniyordu. Yeni araştırmalar aralıklı açlığın “sağlıklı ve uzun yaşamanın” anahtarlarından biri olduğunu gösteriyor. Başta obezite ve diyabet olmak üzere pek çok hastalığı önlemenin sırrı uzun süre açlıkta.