Üniversite  rektörlerinin 68’nin uluslararası yayın sayısının ve 71 rektörün araştırmalarının atıf sayısının sıfır olduğunun bildirilmesinin, medyada rektörlerin ne kadar bilimden uzak kişiler olduğu vurgulanarak verilmesine şaşırmadım ama ben medyamızla aynı kanaatte değilim.

Tıp eğitimi günümüzde en gelişmişinden en geri kalmışına kadar tüm memleketlerde büyük ölçüde, ilaç ve gıda endüstrisinin etkisi altındadır. Ben, bu durumda bağımsız ve adam gibi bir tıp eğitiminden bahsetmenin mümkün olmayacağına inanıyorum. İsteyen tabii ki inanabilir.

USA, dünyanın tıpta ve teknolojide en ileri ülkesi olmakla beraber Amerikan halkının bu gelişmişlikten ne derecede istifade ettiğine baktığımızda işin rengi değişir. Bu ülkede kişi başına senede 10 bin $ harcanmasına rağmen sağlık hizmetlerinden memnuniyet yerlerde sürünmektedir. Parayla saadet olmadığı gibi sağlık da olmaz.

Tedavi için yurt dışına gitmek çok “özel” durumlar dışında tamamen gereksizdir. Temel meselemiz halkın sağlık hizmetlerinden doğru ve eşit faydalanmasının sağlanmasıdır. Tıp ve endüstri arasındaki menfaat münasebetlerinin sıfırlanması, tıp eğitiminin yeniden düzenlenmesi, sağlık talebi kışkırtılmadan halkın tam ve doğru bilgilendirilmesi şarttır.

Tıbbi tetkiklerin çoğunun gereksiz yere istendiğini, bundan insanların fayda değil zarar göreceğini “tıp mafyasından” korkmadan dile getiren meslektaşlarımın sayısının artması beni mutlu ediyor. Türk Radyoloji Derneği Başkanı Prof. Dr. Tuncay Hazırolan “Çekilen 150 MR veya BT’den 120’si gereksiz” diyor.