Yiyeceklerden sonra içeceklere de vitamin ve mineral ekleme modası başladı. Sporcu içeceklerinden meyve sularına ve şişe sularına kadar birçok içeceğe vitamin ve mineral ilave ediliyor ama bunların vücudun ihtiyacından fazla alınmasının faydası değil zararı var. Doğru olanı, vitamin, mineral, antioksidan ve diğer besin ögelerinin tabii kaynaklarından alınmasıdır.

Popüler gıda takviyelerinin çoğunda, etiketlerinde bildirilen g. biloba, ginseng, ekinezya, kantaron gibi maddelerin bulunmadığı ortaya çıktı. Bizim “çok bilen ulemanın” da hararetle tavsiye ettiği “abuk subuk” maddeler yerine sarımsak, pirinç, havuç, turp olması inanın ki daha faydalı. Beni dinlemeyip “gıda takiyelerine” etek dolusu para verenlere “Oh olsun”!

Hafif tempoda, haftada 3 günden daha az koşanların ölüm risklerinin hareketsiz olanlara göre %70’ e varan oranda daha az olduğu belirlendi. Ben de koşmayı değil “tempolu yürümeyi” ve bunun da günlük aktivitelerin içinde “farkına varılmadan” yapılmasını uygun bulurum. Atalarımız boşuna “Çok koşan çabuk yorulur” dememişler.

USA’ da yapılan yeni bir araştırmada, küçük çocuklar için üretilen hazır yiyecek ve içeceklerde tavsiye edilenin çok üzerinde tuz ve şeker bulunduğu ortaya çıktı. Her 4 küçük çocuktan birinin obez olduğu USA’ ya adını USO olarak değiştirmesini tavsiye ediyorum: “United States of Obese”.

Yüksek früktozlu mısır şurubundan zengin işlenmiş gıdaların diyetten çıkarılmasının diyabet riskini azalttığı belirlendi. Şekerin sigaradan daha sinsi bir düşman olduğunu bir kere daha tekrarlayalım ki Sağır Sultan da adeta “Diyabet Yayma Cemiyeti” gibi çalışan, “mısır şurubu, ilave şeker, suni tatlandırıcılar” hakkında tek bir kem söz etmeyen dernekler de duysun.