Türkiye, nüfusundan fazla sayıda acile başvuru sayısı olan tek ülkedir. Acil sağlık hizmetlerindeki yığılma, gerçek acillerin saatlerce sıra beklemesine, malpraktislere, sağlık personelinde tükenmişliğe ve sağlıkta şiddete sebep olmaktadır. Acile başvuran hastaların sağlık problemlerinin %70’i birinci basamakta teşhis ve tedavisi edilebilir.

Medyada ” Şarlatan doktorların 10 ortak özelliği” başlığıyla yer alan haber birçok doktoru zan altında bırakan ve toplumda doktorlara duyulan güveni sarsıcı bir niteliktedir. Bu açıklamanın İstanbul Tabip Odası (İTO) tarafından yapılmış olması durumun vahametini daha da artırmaktadır. 

Tüm dünyada olduğu gibi bizde de inanılmaz boyutlarda ilaç israfı var ve ne yazık ki hastaların da doktorların da çoğu bu gerçeğin bilincinde değiller. İlaçların yarıya yakınının kutuları bile açılmadan çöpe atılıyor olması ama bunun hiç kimsenin umurunda bile olmaması bir hekim olarak beni utandırıyor.

Bugün kiminin modern tıp, kiminin ticari tıp, kiminin Rockefeller tıbbı diye adlandırdığı tıp, pratisyeninden profesörüne “tüm doktorları kendi menfaati için feci şekilde kullanmaktadır”. İşin acı tarafı etıbbanın büyük kısmının bu gerçeğin farkında olmaması, farkında olanların da işlerine gelmediği için seslerini çıkarmamasıdır.

Tıbbın sadece tıp olduğunu zanneden “doktorlar” kanıta dayalı tıbbın her derde deva olacağını sanırlar ama işin aslı hiç de öyle değildir. Öyle olsaydı keşke, icra-i tababet de tabiplere gerek olmayacak kadar kolaylaşırdı. Kanıta dayalı tıp aslında “endüstrinin menfaatine dayalı tıp” tır, mesele budur!