Zaman zaman Türk musıkîsine dair yazılar kaleme alan Doğan Hızlan’ ın ne kadar samîmi olduğunu bu vesile ile anlamış olduk. Tanburumuz, kanunumuz, udumuz, kemençemiz… dururken piyano ile saz eserleri ha, pes doğrusu! Oturun oturduğunuz yerde de bırakın dinleyeceğimiz müziği kendimiz seçelim. Bir de siz karartmayın ruhumuzu.

Bilimsel bir araştırmada, aşı karşıtlığı ve aşı tereddüdünün sosyolojik olarak en önemli sebebinin “hiçbir şeye güvenmemek” olduğu ortaya çıktı. Esas mesele, aşılara olan güvenin değil, siyaset ve ticarete bulanan “tıbba olan güveninin” azalmakta hatta bitme noktasında olmasıdır. Durum çok vahimdir!

“Bilim insanlarımız” sağ olsunlar, var olsunlar, “Anayasayı bir defa delmekle bir şey olmaz” diyen politikacılara bile her gün rahmet okutuyorlar. Bilim anayasasının delinmedik yerini bırakmadılar. Bir de çıkıp “bilime güvenin” diyorlar. Halk da soruyor: Hangi bilime? Nereye kadar, ne kadar?

Koronavirüs salgını, toplumda aşılar hakkında çok farklı düşünenler olduğunu bir kere daha gözler önüne serdi. Bir uçta aşıları “ölümüne” savunanlar, bir uçta tüm aşılara “külliyen” karşı çıkanlar ve arada kalan çok farklı gruplar var. Her ikisi de kendinden olmayanı diğer uç grupta kabul ediyor, kendi dışındakilere hayat hakkı tanımıyor. Bir de bu uç grupların arasında kalan gruplar ve zaman zaman grup değiştirenler de var.

Dünya Sağlık Teşkilatı, tıpkı domuz gribi salgınında olduğu gibi koronavirüs pandemisini de eline yüzüne bulaştırdı. Domuz gribi pandemisinde yaşananları “Bu İşte Bir Domuzluk Var” isimli kitabımda anlatmıştım. KOVİD’ i anlatmaya ciltler dolusu kitap da ömür de yetmez. Domuz da ufak kalır.