Prof. Dr. Ahmet Rasim Küçükusta

Yeni bir araştırmada genç doktorların üçte biri kadarının depresyonda olduğu veya depresyon belirtisi gösterdikleri belirlendi (1).

JAMA’ da yayınlanan araştırmaya göre, ruhsal problemler uzun bir tıp eğitimi ardından yoğun bir stajyerlik dönemi geçiren asistan doktorlarda genel nüfusa göre daha fazla görülüyor.

Doktorlardaki depresyon yüksekliğinde, uzun çalışma saatleri ve uykusuzluktan uzman hekimlerin baskıları ve hasta mesuliyetine kadar pek çok etkenin rolü olduğu düşünülüyor.

Bu sonuçlara, asistan doktorlar ve depresyon üzerine 1963-2015 tarihleri arasında 17 bin 560 doktor üzerinde yapılan çalışmanın yeniden değerlendirilmesiyle ulaşıldı.

Araştırmaların kabaca üçte ikisi Kuzey Amerika’ da kalanı ise Avrupa, Asya, Afrika ve Güney Amerika ülkelerinde yapılmıştı.

Bu araştırmalara göre genç doktorlardaki depresyon oranları yüzde 20-43 arasında değişiyordu ve ortalama olarak da yüzde 29 idi.

Depresyon oranı, yakın senelerde yapılmış araştırmalarda daha yüksekti.

Depresyon oranlarının kadın veya erkeklerde farklı olmadığı gibi uzmanlık dalına göre de değişiklik göstermediği belirlendi.

Bir doktor kaç saat çalışabilir?

Kısa adı ACGME olan Tıp Eğitimi Akreditasyon Konseyi (Accreditation Council for Graduate Medical Education) bir asistanın haftada en fazla 80 saat çalışmasının doğru olmayacağını bildirmişti.

2011’ de de bir intern doktor nöbetinin 16 saati geçmemesi gerektiğini açıkladı.

Bu olay evrensel bir problem

Asistan doktorlarda depresyon yüksekliğini gösteren araştırmaların dünyanın çeşitli ülkelerinde yapılmış olması problemin belli bir ülkeyle ilgili değil “evrensel” olduğunu göstermesi bakımından çok önemli.

Aynı şekilde kadın-erkek ve uzmanlık alanları bakımından da bir fark olmaması olayın genel anlamda bir tıp sorunu olduğunu ortaya koyuyor.

Bunda tıp eğitimi gerçekten ağır bir eğitim olması ve bilgilerin her gün artmasının da önemli rolü var.

Asistanlığın iş yükünün ve mesuliyetinin çok fazla olması, idareden ve hastalardan gelen baskılar, bilgilerin sürekli olarak yenilenmesinin gerekmesi genç doktorları ruhsal bakımdan kaçınılmaz olarak sıkıntıya sokuyor.

Gelelim neticeye

BİR: Bizde de durumun bu araştırma sonuçlarından farklı olmadığına inanıyorum.

İKİ: Bu tür ruhsal sıkıntıların, daha fazla tıbbi hatalara yol açması da kaçınılmazdır.

ÜÇ: Hastaların doktorlarının çok ağır bir eğitimden geçtiklerini ve çok ağır şartlarda çalıştıklarını unutmaması, biraz daha anlayışlı olmaları lâzım.

DÖRT: Depresyon oranlarının son senelerdeki çalışmalarda daha yüksek bulunması durumun vahametini açık olarak ortaya koyuyor; demek ki bu daha iyi günlerimiz.

BEŞ: Ben de bu durumu beş sene evvel yayınlanan “1, 2, 3 Tıp: Tababet Komada, Doktor Depresyonda, Hastalar Teyakkuzda” başlıklı kitabımda dile getirmiştim (2).

Kaynak:

1. http://jama.jamanetwork.com/article.aspx?articleid=2474424

2. http://ahmetrasimkucukusta.com/2011/01/18/genel/bir-iki-uc-tip-tababet-komada-doktor-depresyonda-hasta-teyakkuzda/

Araştırmanın medyadaki yankıları:

http://time.com/4140497/medical-doctors-residents-depression-mental-health/

http://www.newsweek.com/do-residencies-make-doctors-training-depressed-402684

https://www.washingtonpost.com/news/to-your-health/wp/2015/12/08/nearly-a-third-of-new-docs-at-high-risk-for-depression/

Yazı için 2 yorum yapılmış:

1. Nihal Aydın dedi ki:

   12 Aralık 2015, 01:05

   Doktor da depresyonndaysa hasta ne yapsın, o kime gitsin?

2. faik dedi ki:

   14 Aralık 2015, 13:38

   uğrunda dertlere düştüğüm sevgili
   bir başkasına tutulmuş o da dertli
   derdimin dermanı kendi derdinde
   hekim hasta olunca kime gitmeli

   yüreğim kimselerden ihsan dileme
   bu amansız felekten aman dileme
   bil ki derman aradıkça artar derdin
   derdinle haldaş ol derman dileme

Siz de yorumunuzu paylaşın: