Çocuklarına açık kalp ameliyatı yapılması gerektiği bildirilen aile ikinci görüş için başka bir hastaneye başvurur ve ameliyata gerek olmadığı, çocuklarının evde takip edilebileceği cevabını alırlar. İlk hastane çocuklarına gereken tedavinin yapılmasını engelledikleri gerekçesiyle suç duyurusunda bulunur ve polis de evi basarak çocuğu alıp götürür.

Refakatçilik hasta olmaktan çok daha çileli ama aynı zamanda da kutsal bir iştir. Tüm günü bir sandalyenin üzerinde veya hasta yatağının bir köşesinde geçirmek, hastasını yedirip içirmek ve temizliğini yapmak, bulunmayan ilaçların peşinde koşturmak, kan aramak, hastasını laboratuarlara götürmek ve getirmek, röntgen ve tahlil sonuçlarını takip etmek hiç de kolay değildir.

Yeni bir araştırmaya göre, her sene 4 binden fazla ameliyatta “hiç olmaması” gereken hatalar yapılıyor. Hiç olmaması gereken bu hatalar hastalarda cerrahi malzemelerin unutulması, yanlış tarafın veya yanlış hastanın ameliyat edilmesi gibi tıbbi komplikasyon sayılamayacak durumları kapsıyor.

Yeni yapılan bir araştırmaya göre “Ameliyatların birçoğu gerekli olduğu için değil para kazanma hırsı uğruna yapılıyor; yüz binlerce hasta boşu boşuna bıçak altına yatıyor”. Ameliyat edilen hastaların sayısı her geçen gün artıyor ama aslında bunların çoğu tıbbi olarak gereksiz girişimler.

Gereksiz ilaç, aşı, tıbbi malzeme kullanımı, tetkikler, tıbbi girişimlerin mutlaka önlenmesi lâzım. Yoksa bizim de Yunanistan gibi bırakın ilacı, aşıyı, tomografiyi; eldiven, önlük, pamuk gibi en temel ürünleri bulmamız bile imkânsız hâle gelebilir. Bu alıp başını giden israfın önlenmesi için sadece hükümete değil, doktorlar ve tüm vatandaşlara görev düşüyor.