Bir pandemiye ve onca korkutmaya rağmen halkın %61′ inin aşı yaptırmayı düşünmemesinin bana göre başta gelen sebebi giderek ticarileşen “tıbba olan güvensizliktir”.  Mesele, sadece tıbbın ticarileşmesiyle de sınırlı değil, asıl mühim olan ticaretin ahlâksızca yapılmasıdır. Halk hastalıkla veya cezalarla korkutulmak istemiyor, tam ve doğru bilgilerle dürüstçe aydınlanmak istiyor. 

Bize 50 milyon doz aşı satan Çin acaba kendi ülkesinde kaç kişiye bu aşıları yaptı? Yoksa bu aşıları sırf ihracat için mi üretiyor? Sayın Bakan bile çok haklı olarak ” mRNA aşıları, kısa vadede iyi sonuç verdi ama orta ve uzun vadede nasıl bir etkisi olacağını bilmiyoruz” derken Amerika’ dan sevinç çığlıkları atan profesörlerimiz neye güveniyorlar, bunlar müneccim mi yoksa?

Salgının başlarında Çin kaynaklı maske ve test kitlerinin bile ne kadar güvenilmez olduğunu, bazı ülkelerin mecburen aldıkları bu ürünleri geri gönderdiklerini düşünecek olursak ve yakın zamanlara kadar Çin malı herhangi bir ürüne şüpheyle baktığımızı ve onlardan uzak durduğumuzu hatırlayacak olursak Çin aşısına ne kadar güvenilmeli sorusunun cevabını da bulabiliriz.

Toplum sağlığının en önemli araçlarından olan “aşılarla” ticari bir tabir olan “pazarlama” aynı cümle içinde geçiyor. Dünya Sağlık Teşkilatı (WHO), aşıların ruhsatlandırma işlemlerini bizzat kendisi yapmalı, etkinlik ve emniyetleri ispatlanmış olan aşıların sadece parası olan ülkelere değil tüm dünyaya “ücretsiz” olarak ve “âdil” şekilde dağıtılmasını sağlamalıdır.

Pfizer’ in 44 bin gönüllü üzerindeki faz 3 çalışmasında 170 kişide KOVİD görüldü, bunların 162’ si plasebo ve sadece 8’ i aşı grubunda idi. Moderna’ nın 30 bin gönüllü üzerindeki araştırmasında ise 95 KOVİD vakasından 90’ ı plasebo, 5’ i aşı kolunda yer aldı. Buna göre, nispi risk azalması her iki aşı için de yüzde 95 fakat mutlak risk azalması yüzde 1’ inde altındadır.