Aşılara olan genel güvene rağmen, sağlık çalışanlarının çoğunluğunun yeni bir koronavirüs aşısı hakkında endişeleri olduğu ve aşı yaptırmayı geciktirmeyi düşündüğü bildirildi. Hastaların yaşadıkları sıkıntı ve ölümlere şahadet eden sağlıkçıların aşı için tereddütsüz kollarını sıvamaları beklenirken duyulan bu endişe çok vahimdir.

Hafif hastalığı olduğu için ayaktan tedavi gören hastalarda ağır hastalık geçirenlere göre, nükleokapsit antijenine kıyasla spike proteinin S1 veya RBD kısımlarını hedefleyen IgG sınıfı antikorlar daha yüksek seviyede bulundu. Plazma antikor artışı viral RNAemi’ deki azalmayla korelasyon gösteriyordu ama akut hastalığı olanlardaki antikor cevapları hastalığın akıbetini belirlemede yetersizdi.

Bir pandemiye ve onca korkutmaya rağmen halkın %61′ inin aşı yaptırmayı düşünmemesinin bana göre başta gelen sebebi giderek ticarileşen “tıbba olan güvensizliktir”.  Mesele, sadece tıbbın ticarileşmesiyle de sınırlı değil, asıl mühim olan ticaretin ahlâksızca yapılmasıdır. Halk hastalıkla veya cezalarla korkutulmak istemiyor, tam ve doğru bilgilerle dürüstçe aydınlanmak istiyor. 

Bize 50 milyon doz aşı satan Çin acaba kendi ülkesinde kaç kişiye bu aşıları yaptı? Yoksa bu aşıları sırf ihracat için mi üretiyor? Sayın Bakan bile çok haklı olarak ” mRNA aşıları, kısa vadede iyi sonuç verdi ama orta ve uzun vadede nasıl bir etkisi olacağını bilmiyoruz” derken Amerika’ dan sevinç çığlıkları atan profesörlerimiz neye güveniyorlar, bunlar müneccim mi yoksa?

Salgının başlarında Çin kaynaklı maske ve test kitlerinin bile ne kadar güvenilmez olduğunu, bazı ülkelerin mecburen aldıkları bu ürünleri geri gönderdiklerini düşünecek olursak ve yakın zamanlara kadar Çin malı herhangi bir ürüne şüpheyle baktığımızı ve onlardan uzak durduğumuzu hatırlayacak olursak Çin aşısına ne kadar güvenilmeli sorusunun cevabını da bulabiliriz.