Bilerek veya bilmeden pratisyen hekimlerin hakir görülmeye başlanması bana göre 30-40 yıllık bir mesele. Halen poliklinikte aile hekimleri için “onlar anlamaz” veya “pratisyen hekimin işi değil bu” cümlelerini doktor arkadaşlarımızdan duyabilirsiniz. Daha da vahimi bu ihtisaslaşma “yarışı” bizim neslimize LGS, ÖSS sürecinden kalan bir miras.

Prof. Dr. Hakan Hakeri “Hekimler sürekli soruyordu. ‘Acilen aşı vurulması gereken bir aile aşıyı kabul etmiyor ne yapmalıyız?’ Cevabı çok basit yapmayacaksınız. Bu durum domuz gribi içinde geçerli” dedi. Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) Hukuk Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Hakan Hakeri, hukuken domuz gribi olan bir vatandaşın rızası olmadan hiçbir şekilde müdahale edilemeyeceğini belirtti. Ordu’da […]

2009 yılında bu mesleğe İstanbul’da pratisyen hekim olarak atıldım ve 1 yıl sağlık ocağı hekimliği yaptıktan sonra kendimi bir anda aile hekimliği sisteminin içinde buldum. Orada 1 yıl zor dayanıp mecburi hizmeti bitirmiş olmanın da rahatlığıyla devlet memurluğumdan istifa ettim.

Doğrudan telaffuz edilmese de çağdaş sağlık sistemleri içinde “sağlık doktorlara bırakılmayacak kadar ciddi bir iştir” anlayışının yerleştiği görülüyor. Doktorlar olarak bizlerin bunu kabul edebilmemiz kolay olmuyor.

Otla, çöple kilo verilmez başlıklı yazınızı okudum. Otla çöple kilo verilir; tabii ölüm riskini de göze almak gerekir. Size başımdan geçen ökse otu hikâyemi yazmıştım. Müftüoğlu’ na gelince ne yapsın adamcağız (özür dilerim) önünde giden meşhurları görünce ben de biraz para kazanayım demiş yola çıkmış.