Üniversite  rektörlerinin 68’nin uluslararası yayın sayısının ve 71 rektörün araştırmalarının atıf sayısının sıfır olduğunun bildirilmesinin, medyada rektörlerin ne kadar bilimden uzak kişiler olduğu vurgulanarak verilmesine şaşırmadım ama ben medyamızla aynı kanaatte değilim.

Tıp eğitimi günümüzde en gelişmişinden en geri kalmışına kadar tüm memleketlerde büyük ölçüde, ilaç ve gıda endüstrisinin etkisi altındadır. Ben, bu durumda bağımsız ve adam gibi bir tıp eğitiminden bahsetmenin mümkün olmayacağına inanıyorum. İsteyen tabii ki inanabilir.

Tedavi için yurt dışına gitmek çok “özel” durumlar dışında tamamen gereksizdir. Temel meselemiz halkın sağlık hizmetlerinden doğru ve eşit faydalanmasının sağlanmasıdır. Tıp ve endüstri arasındaki menfaat münasebetlerinin sıfırlanması, tıp eğitiminin yeniden düzenlenmesi, sağlık talebi kışkırtılmadan halkın tam ve doğru bilgilendirilmesi şarttır.

Tıp müfredatında beslenme mutlaka olmalıdır ama bunun da tıp eğitimi gibi endüstri etkisinde kalması kaçınılmazdır. Eğitimde ilaç şirketlerinin etkisini azaltmak için girişimler yapılırken zaten işin içinde olan gıda endüstrisinin tıbba iyice bulaşması tıp eğitiminin tamamen ticarete teslim olması demektir. Allah korusun!

Tıp eğitiminin büyük ölçüde “tıp endüstrisi” tarafından belirlendiğini, tıp eğitiminin mutlaka yeniden “düzenlenmesi” gerektiğini anlatan yüzlerce yazım ve konuşmam var. Uluslararası sağlık örgütlerinin de bu gerçeği görmelerinden mutlu oldum ama bunu nasıl başarmayı düşünüyorlar anlayamadım.