“Obeziteden neden biz de nemalanmayalım” diyen radyologlar harekete geçti. Küçük bir cerrahi müdahale ile açlık sinirinin dondurulmasının denendiği çalışmanın ilk sonuçları umut verici görünüyor. Başta obezite cerrahları ve diyetisyen takımı olmak üzere tıp âleminin bu işten zerre kadar hoşlanacağını sanmıyorum.

Tip 2 diyabeti hayat boyu süren ve tedavisi olmayan bir hastalık olarak tarif eden metabolizma âleminin akıllara durgunluk veren bir hatası daha ortaya çıktı. 100 senedir binlerce araştırmada temel ölçü olarak kullanıldıkları vücut kitle endeksinin yanlış bir değer olduğunu daha yeni fark etmişler. Günaydın beyler, siz gerçekten çok âlemsiniz!

Obezite cerrahisi uygulananlarda intihar ve kendine zarar verme risklerinin yüksek olduğu bildirildi. Cerrahlar genellikle kısa dönemde ortaya çıkan “gözle görülür-elle tutulur” komplikasyonlara odaklanırlar, hastaların hȃlet-i ruhiyelerinin dikkate alınması ve bu çalışmalardan birinde olduğu gibi 20 seneye yakın bir takip bunların defterlerinde yazmaz. “Kestik, biçtik, sorun yok” demek yetmiyor.

Deriye yapıştırılan bir plasterin diyet ve spor yapmadan kilo kaybına yol açtığı gösterildi. Yağ yakıcı ilaç, 250 nanometre çapındaki partiküllerle kaplanarak bir plaster üzerine taşındı ve ilaç buradan mikroskobik iğneler aracılığıyla deri yoluyla verildi. Araştırmaya göre plasterin yapıştırıldığı yerdeki yağ dokusunda herhangi bir yan etki görülmeden yüzde 20 azalma oldu.

Dikkat: Yazının sonunda ek var! *** Vücut kitle endeksi (VKE) yüksekliğinin birçok hastalık ve erken ölümler için risk faktörü olduğu bilinir. Gel gelelim, Plos Medicine’ de yayınlanan araştırma bunun tam aksini gösteriyor. Mendel randomizasyon yöntemi ile gerçekleştirilen çalışmada, VKE yüksek olanlarda Parkinson riski düşük bulundu. Araştırma bu ilişkinin sebebini ortaya koymuyor. Bu sonuca bakıp da […]