Bu olayın karşılıklı birbirini anlamama yüzünden meydana geldiğini düşünüyorum. BİR: Birçok hastanın aile hekimliği müessesesini “istediği ilacı yazdırma yeri” olarak gördüğü bir gerçektir ama bu olayda hastanın sağlık kurulu raporu vardır ve kullanması istenen ilaçların süresi dolmuşsa hekim bunu yazmak zorundadır. Aile hekiminin yaşlı dedeyi istediği ilacı yazdırmak isteyen biri olarak değerlendirmesi ve dedenin de […]

Sağlıkta şiddet sağlık personelinin değil öncelikle halkın kendi meselesidir ve bu şiddet sağlıkçılara olduğu kadar halkın kendisine de zarar vermektedir. Sağlıkta şiddete doktorlardan önce halkın kendisi karşı çıkmalıdır. Doktor da hasta da birbirleriyle hemhâl olmalıdır.

Sağlıktaki şiddetin, çok daha ağır cezalar verilmesi, polisiye tedbirlerin artırılması, şiddete karışanlara sağlık hizmeti verilmemesi, doktorların silah taşıması veya savunma sporları öğrenmesi ve benzeri uygulamalarla köklü ve kalıcı bir çözüme kavuşamayacağı düşüncesindeyim. Öncelikle sağlıkta şiddetin çok iyi analiz edilmesi şarttır.

Sağlıkta şiddetin önlenmesinde doktorların daha iyi korunmasının, saldırganlara verilen cezaların artırılmasının, diğer polisiye tedbirlerin ve Altaylı tarzı maço tavsiyelerin meseleye kalıcı ve etkili bir çözüm getireceğine inanmıyorum. “Sağlıkta memnuniyetin yüzde 30’ lardan yüzde 80’ lere vurduğu” bir dönemde saldırıların da aynı hızla artması doğrusu çok ilginç.

Sabah Gazetesi’nden Şeref Oğuz’ un ”Bugün eczacının ilaçla ilgisi kalmadı. Para üstü vermek için bir insan 5 sene okur mu?” sözlerine tepki gelmesi kaçınılmazdı. Bu sözlerde haklılık payı olmakla beraber maksadı aşan abartılı ifadeler kullanıldığını düşünüyorum ama aynı şekilde eczacıların açıklamalarında da katılmadığım ve dikkatinizi çekmek istediğim hususlar var.