Sağlıktaki şiddetin, çok daha ağır cezalar verilmesi, polisiye tedbirlerin artırılması, şiddete karışanlara sağlık hizmeti verilmemesi, doktorların silah taşıması veya savunma sporları öğrenmesi ve benzeri uygulamalarla köklü ve kalıcı bir çözüme kavuşamayacağı düşüncesindeyim. Öncelikle sağlıkta şiddetin çok iyi analiz edilmesi şarttır.

Sağlıkta şiddetin önlenmesinde doktorların daha iyi korunmasının, saldırganlara verilen cezaların artırılmasının, diğer polisiye tedbirlerin ve Altaylı tarzı maço tavsiyelerin meseleye kalıcı ve etkili bir çözüm getireceğine inanmıyorum. “Sağlıkta memnuniyetin yüzde 30’ lardan yüzde 80’ lere vurduğu” bir dönemde saldırıların da aynı hızla artması doğrusu çok ilginç.

Sabah Gazetesi’nden Şeref Oğuz’ un ”Bugün eczacının ilaçla ilgisi kalmadı. Para üstü vermek için bir insan 5 sene okur mu?” sözlerine tepki gelmesi kaçınılmazdı. Bu sözlerde haklılık payı olmakla beraber maksadı aşan abartılı ifadeler kullanıldığını düşünüyorum ama aynı şekilde eczacıların açıklamalarında da katılmadığım ve dikkatinizi çekmek istediğim hususlar var.

Ankara Eczacı Odası’ nın “Reçetelere ilaç ismi yerine etken madde yazılmalı” tavsiyesini senelerdir savunuyorum. Bu uygulama ilaç şirketleri ile doktorlar arasındaki menfaat münasebetlerini azaltmak bakımından da fevkalade önemlidir. Bu tavsiyeye tüm doktorların ilaç yazma özgürlükleri ellerinden alındığı gerekçesiyle karşı çıkacaklarına ise adım gibi eminim.

USA’ da tıp hataları ölüm sebepleri sıralamasında kalp hastalıkları ve kanserden sonra üçüncü sırada geliyor. 2500 yıl önce, ilaç, aşı ve tıp teknolojisinin esamesinin bile okunmadığı bir dönemde yaşayan ve “Önce zarar verme” diyen Hipokrat bugün yaşasaydı ne derdi acaba?