Türkiye bir yılda ilaca 20 milyar lira harcıyormuş. İnsanlar artık bırakın hastalıkları için ilaç almayı sağlıklı olabilmek için de hastalanmamak için de ilaç alması gerektiğine inanıyor. Daha fenası, doktorlar da bunu öyle sanıyor. En fenası idarecilerimiz de “Vatandaş artık istediği ilacı beklemeden alıyor” diye olayı körüklüyor.

Halk arasında mide koruyucu olarak bilinen reflü ilaçlarının kronik böbrek yetersizliği riskini yüzde 50’ ye varan oranda artırabileceği bildirildi. Öksürük tedavisi için de faydası ispatlanmadığı halde bebeklere bile yazılan bu ilaçların kemik kırığı, zatürre, kolit, magnezyum ve B-12 eksikliği, kalp krizi ve ölüm riskini artırmak gibi daha birçok marifetİ var.

Fransa’ da ağrı kesici yeni bir ilacın deneme araştırmasında 1 kişinin öldüğü, 5 kişi ise ağır bir tabloda hastaneye kaldırıldığı bildirildi. Henüz denenen ilacın ölüme yol açmasında şaşıracak bir şey yok, deneyler zaten bunun için yapılıyor. Asıl önemli ve acı olan “emniyetli” oldukları ispatlanarak (!) piyasaya sürülen ilaçların sebep olduğu ağır yan etki ve ölümlerdir.

İngiltere’ de, hastaların çok antibiyotik yazan doktorlardan daha memnun oldukları ortaya çıktı. Durumun bizde de farklı olmadığına inanıyorum. Milletimiz çok tetkik isteyen, çok ilaç yazan hele de pahalı ilaç yazan doktorları daha çok sever. Sağlıklı olmak için ilaca, aşıya tıbba gerek olmadığını anlamadan bu meselenin çözülmesinin imkânı yoktur.

Dikkat eksikliği hiperaktivitesi olan çocuklarda 20 seneden beri kullanılan ilaçların hayat kalitesini düzelttiğini kesin olarak gösteren bağımsız araştırmalar olmadığı bildirildi. Metaanalize göre ilaçlar, uyku problemleri ve iştahsızlık gibi yan etkilere de sebep olabiliyor.