Dünya Sağlık Örgütü’ nün trans yağların senede 540 bin kişinin ölümüne yol açtığını açıklamasının ardından bilim dünyamız da sıkı bir trans yağ düşmanı oluverdi. Oysa bunların ateroskleroza yol açtıkları 60 seneden beri biliniyordu. Ne oldu da bugüne kadar trans yağın adını ağzına almayanlar birden trans yağ karşıtı oldular acaba?

Kötü kolesterol (LDL) seviyeleri yüksek olanlarda bunama riskinin daha düşük olduğu ortaya çıktı. Beynin yüzde 30’ u kolesterolden oluşur, kolesterol sinir hücrelerinin ana maddesidir ve beyin fonksiyonlarının yerine getirilmesinde çok önemli rolü vardır. Vücudun temel ayarlarıyla oynamak çok risklidir.

Kolesterol ilaçlarının kalp-damar hastalıkları dışında da birçok faydası olduğu iddiasının doğruluğunu ispatlayan yeterli delil olmadığı bildirildi. Kalp-damar hastalıklarının sebebi kanda statin eksikliği değildir; beslenme hataları, hareketsizlik, sigara, obezite, stres gibi faktörlerdir ve iş bunları ortadan kaldırmadadır.

Amerikan Kalp Derneği azalarından Stamler & Keys 1961’ de “kötü” doymuş yağların “iyi” çoklu doymamış yağlarla değiştirilmesi tavsiye ettikleri ilk Diyet Kılavuzunu kaleme aldılar. Metin iki sayfa idi ve tek bir refarans bile yoktu. Amerikan Gıda Bakanlığı (USDA) 1980’ de hiçbir bilimsel dayanağı olmayan bu kılavuzu “kopyaladı ve yapıştırdı”.

Trigliseritlerin aterosklerozdaki önemini 20 yıl önce yazan Durrington ve bıkmadan kalp hastalıklarının sebebinin şeker olduğunu haykıran Karatay’ı şimdi daha iyi anlıyorum. Onlar da tıpkı Yavuz Dizdar gibi önlerine konan “paketlenmiş bilgilere” şüpheyle bakan, “endüstrinin elinin değmediği bilgilerin” peşinde gezen bilim adamlarıdır.