Kortizonlu astım spreyi kullanan çocukların boylarının bu ilacı kullanmayan akranlarına nazaran yarım santim daha kısa kaldığı, düşük dozların zararının daha az olduğu bildirildi. Sprey kortizonun her hastada sürekli kullanılması gerekmediği gibi, bazılarında sadece ataklarda kullanmak bile yeterlidir. Önemli olan doğru hastada doğru doz ve sürede ilaç kullanılmasıdır.

USA’ da 2009’ da %8.5 oranında olan astım sıklığının 2013’ de %7.4’ e indiği belirlendi. Bizde ise bu oranların son on senede (1995-2005) %9.8’ den %17.8’ e çıktığı bildiriliyor. Bu, gerçek astımın değil, astım teşhisinin arttığının göstergesidir ve ilaç endüstrisinin başarısıdır. Her öksürene astım teşhisi konursa olacağı budur.

İnsanların dertlerine çare olması, onları tedavi etmesi gereken tıp giderek insanları hasta etmeye başladı. Her gün birçok kişiye gereksiz tetkikler yapılıp gereksiz teşhisler konuyor, hiç gerekmeyen tedaviler yapılıyor, ilaçlar yazılıyor. Üniversiteler de tıp dernekleri de bırakın bunu önlemeye çalışmayı tam aksine oyuna alet oluyor.

Evlerinde fazla miktarda alerjene ve bakterilere maruz kalan bebeklerde astım ve alerjilerin daha az görüldüğü belirlendi. Evlerini dezenfektanlarla temizleyen, antibakteriyel sabun ve jelsiz yapamayan, zırt pırt antibiyotik kullanan, bebeğini anne sütü yerine hazır steril mamalarla besleyen, “hijyen delisi” annelere önemle duyurulur.

Bugüne kadar kullanılanlardan çok farklı bir etki mekanizmasına sahip olan bir ilaçla yapılan ilk çalışma umut verici sonuçlar ortaya koydu. Bir anti-TSLP monoklonal immunglobülin G2λ olan AMG 157, TSLP isimli sitokine bağlanarak etki gösteriyor. Bu araştırmaya dayanarak hemen yeni bir astım ilacından söz etmek mümkün değil; daha ileri çalışmalar yapılması gerekiyor.