FDA’ nın, kronik ağrı tedavisi için opioid onaylarının çoğunun, kritik güvenlik ve etkililik verilerinden yoksun olan temel denemelere dayandığı gösterildi. Tıp âlemi FDA onayının tamamen bilimsel verilere göre ve halk sağlığı yararına alındığını zannediyor ve bir ilacın FDA onayı varsa akan sular duruyor. Oysa bu onaylar çoğu zaman ilaç şirketlerinden gelen baskı ve ricalarla gerçekleşiyor.

Çocuklar eskiden “Büyüyünce ne olacaksın?” sorusuna çoğu zaman “Doktor” cevabını verirdi. Doktorluk hakikaten kıymetli bir meslek idi hatta kutsal meslek olarak da bilinirdi. Tüm doktorlar toplumda büyük saygı görürdü. Biraz yaşı geçmiş kızların “Ne doktorlar istedi de varmadım” sözü bu mesleğin itibarını gösteren hoş bir hükümdü. Seneler içinde çok şey değişti.

Uzun süre mide koruyucu kullananlarda tip 2 diyabet riskinin yüzde 24 fazla olduğu, kullanım süresi uzadıkça riskin yükseldiği, ilacı bırakmakla da riskin azalabileceği tespit edildi. Bu ilaçların kalp krizi, felç, kolit, zatürre, mide ve kolon kanseri, karaciğer hasarı, böbrek yetersizliği, alerji, depresyon, kemik kırığı ve erken ölüm riskini artırdıkları da biliniyor.

Dünya servetinin üçte birine sahip olan USA’ nın koronadan kırılmasına şaşırmıyorum. 7 eski FDA delegesi “Trump yönetimi FDA’ nın güvenilirliğini zayıflatıyor” demişler ve siyasetin FDA’ ya karışmamasını istemişler. Bu açıklama inşallah Koca Ragıp Paşa’ nın “Şecaat arz ederken merdi kıpti sirkatin söyler” özdeyişi kapsamındadır. Aksi takdirde durum çok vahim demektir.

Antibiyotikler, 2011′ de reçetelerin %35’inde yer alırken bu oranın 2019′ da yüzde 24′ e düşmesi doktorların daha az antibiyotik yazdıklarını göstermektedir. Bu azalmanın ne kadarının “doktorların bilinçlenmesinden” ne kadarının da “hastalardan gelen talebin azalmasından” kaynaklandığının da araştırılması gerekir.