Prof. Dr. Cihat Ünlü‘ nün yazısı: Bugün çuvaldızı biraz da kendimize batıralım. Geçen ay Türkiye’den 6.000 km uzaktaki bir şehirde mesleğimizle ilgili, eğitici yönü ağırlıklı çok önemli bir kongreye katıldım. Benimle birlikte üç dört Türk arkadaşım da bilgi ve mesleki tecrübelerini artırmak için toplantıya gelmişlerdi. Dünyanın dört bir yerinden gelen 300 civarında uzman hekim arasında […]

Tıp kongreleri, bir zamanlar bilim adamlarının bilgi paylaştıkları, araştırmalarını sundukları ve tartıştıkları ortamlardı ve elbette faydaları vardı. Bilgiye ulaşma ve iletişimdeki gelişmeler, kongrelerin işlevlerini yitirmelerine yol açmış, bu toplantılar katılımcıların neredeyse tümünün tüm masraflarının ilaç şirketleri tarafından karşılandığı “bayi toplantılarına” dönüşmüştür.

Doktorlar tıp kongresine gittiğinde ölümler artar mı endişesinden hareketle yapılan araştırma kardiyoloji kongreleri sırasında tam aksine yüksek riskli hastaların ölüm oranlarının azaldığını gösteriyor. Yeni yapılan Avrupa Kardiyoloji Kongresi’ ne de ülkemizden çok sayıda uzman katıldığına göre, böyle bir çalışma bizde yapılsaydı sonuç ne olurdu, merak ediyorum.

Tıbbi araştırmaların büyük kısmı tamamen hileli ve yanlış olmasa bile en iyimser yaklaşımla güvenilmezdir. Aşı üreticileri, ilaç şirketleri ve sağlık otoriteleri aşılarla birçok tehlikeyi bildikleri halde halktan sakladılar; bu bilimsel bir sahtekârlıktır. Tıp endüstrisinin yozlaşması tüm savaşların tehdidinden bile daha tehlikeli dev bir meseledir.

Üniversitelerimizin fizik, kimya ve biyoloji bölümlerinin büyük kısmı geçen yıl tercih edilme ve yerleştirmede neredeyse sıfır çekti. Kendimizi kandırmayalım. Temel bilim olmadan hiçbir şey olmaz. Üniversitelerimizin önce “bilim yapmadıklarını”, öğretim üyelerimizin “bilim adamı” olmadıklarını ve yaptıkları yayınların “bilimsel araştırma” olmadığının bilincine varması gerekir.