İlaç endüstrinin raflarda süresi dolan veya kutusu bile açılmayarak israf edilen ilaçlara savaş açması çok şaşırtıcı ama çok doğru bir uygulama. Çöpe giden ilaçlar yüzünden ilaç yan etkilerinin ortadan kalkması ve bunları gidermek için başka ilaçların kullanımının mümkün olmaması endüstri için gerçekten büyük bir kayıp!

“Seftriakson” da diğer tüm antibiyotikler gibi “gerektiğinden ziyade gerekmediği durumlarda” kullanılıyor. Bu, özellikle öksürükleri ağızdan alınan antibiyotiklerle geçmeyen hastalara “çaresizlikle” uygulanan çok “aptalca” bir tedavi! Bu antibiyotik mutat dozlarında bile böbrek yetersizliğine yol açabiliyor.

USA’ da hastanelerde tedavi gören 25 hastadan biri enfeksiyon kapıyor, bunların 9’ undan biri ölüyor. Bizde nasıl bir sonuç çıkardı merak ediyorum. Yoğun bakım birimlerine dürüm getiren hasta yakınları, hastalarıyla aynı yatağı paylaşan refakatçileri, hastane odalarını dolduran ziyaretçiler gözümün önüne geliyor; ürküyorum.

Aşırı tedavi, yani tedavi edilmeleri gerekmediği hâlde ilaç kullananların sayısı katlanarak artıyor. Gerekli olmayan ilaçların sebep olduğu yan etkiler bir tarafa bu ilaçlara ödenen paralar hepimizin cebinden çıkıyor. Uzmanlarımızı ve tıp derneklerimizi “aşırı teşhis” ve “aşırı tedaviye” karşı “bilinçlenmeye” davet ediyorum.

Modern tıbbın en büyük açmazlarından biri de ‘aşırı teşhis’ ve zorunlu olarak bunu takiben uygulanan ‘aşırı tedavi’dir. Yeni bir çalışma, son 35 senede tiroit kanserlerinden ölümler değişmediği hâlde teşhisin üç misli arttığını gösteriyor. Hastalık tedavi eden tıp, “hastalık yaratan tıp” olma yolunda hızla ilerliyor, dikkat!