İlaç endüstrisi daha fazla ilaç satmak için hastalıkların artmasını, artmıyor olsa bile “sahte bir yüksekliği” ister. Hasta sayısı artarken ilaç tüketiminin artmaması “astım teşhisinin ıskalandığı”, “gerekli ilaçların yazılmadığı” şeklinde yorumlanarak doktorlara daha çok ilaç yazdırmak için baskı aracı olarak kullanılır.

İlaç devi GSK’ nın Seretide isimli ilacın satışını artırmak için doktorlara rüşvet verdiği ileri sürülüyor ama tek suçlu ne Seretide ne de GSK. İlaç endüstrisi daha fazla kazanmak için hiçbir “fedakârlıktan” kaçınmaz. Gereksiz ilaç yazılmasının önlenebilmesinin tek çaresi de “doktorlar ve endüstri arasındaki çıkar ilişkilerinin sıfırlanmasıdır.”

Dünyanın önde gelen ilaç üreticilerinden GlaxoSmithKline (GSK), Polonya’ da doktorlara rüşvet vermekle suçlanıyor. Bir propagandist “Doktorlara para veriyoruz onlar da ilaçlarımızı reçetelerine yazıyorlar. Böyle bir ödeme yapmadığımızda ilaçlarımız reçetelerde görmek mümkün olmuyor” diyor.

İlaç endüstrinin raflarda süresi dolan veya kutusu bile açılmayarak israf edilen ilaçlara savaş açması çok şaşırtıcı ama çok doğru bir uygulama. Çöpe giden ilaçlar yüzünden ilaç yan etkilerinin ortadan kalkması ve bunları gidermek için başka ilaçların kullanımının mümkün olmaması endüstri için gerçekten büyük bir kayıp!

“Seftriakson” da diğer tüm antibiyotikler gibi “gerektiğinden ziyade gerekmediği durumlarda” kullanılıyor. Bu, özellikle öksürükleri ağızdan alınan antibiyotiklerle geçmeyen hastalara “çaresizlikle” uygulanan çok “aptalca” bir tedavi! Bu antibiyotik mutat dozlarında bile böbrek yetersizliğine yol açabiliyor.