Prof. Dr. Ahmet Rasim Küçükusta

Sayın Prof.Dr. Ahmet Rasim Küçükustanın yazısına hitaben:
‘’Sayıları hergün çığ gibi artan ama gördükleri yanlışları, eksikleri dile getirmeye korkan; düzene uymuş, böyle gelmiş böyle gitsin değmeyin bana diyen; düzenlerinin ve seviyeli ilişkilerinin bozulmasını istemeyen; kafalarını kuma gömmüş öğretim üyesi arkadaşlarıma da selâm ve sevgiler sunuyorum ‘’

Sayın Prof.Dr. Ahmet Rasim Küçükusta’nın yukarıdaki sözlerini okuduğumda acı acı tebessüm ettim. Neden mi?  Sayın hocamız bu  değerlerin uğurunda nelerden vazgeçilmek zorunda olduğunu fark etmemiş belki de.

20 yıl önce tıp fakültesini bitirerek 15 yıl devlet hizmeti yükümlülüğünde çeşitli kademelerde  görev yaptım. Hekimliğim süresince  hasta ve devletimizin, insanımızın hakkını gözeterek  özverili bir şekilde çalıştım. Klinik şef muavini olarak çalışırken klinik şefinin hastalardan yatış ve tedavi için para alması ve öncelik vermesi, bizim poliklinikte muayene ettiğimiz hastaların bazılarının aylarca sıra bekleyip yatamaması, tedavi olamaması, bazılarının komplikasyonlarla   aylar sonra yatabilmesi, kiminin de sıra beklerken hayatını kaybetmesi üzerine defalarca  klinik şefinden rica etmeme rağmen bir düzenleme yapılmadı ve bu bir süre devam etti, ben de başhekimden bu konuda yardım istedim,olmadı. Yazılı şikayette bulundum, yine olmayınca Sağlık müdürlüğüne bildirdim. Zamanın Sağlık müdürü olay kendisine yanlış aksetmiş olmalı ki bana kızdı, klinik şefinin ismini kullanarak  ‘O günah keçisi mi  İstanbul da bir sürü doktor yapıyor diye’. Anlayacağınız hak yerini bulsun diye çok çabaladım ve baskı gördüm. Sonrasında Sağlık Bakanlığı ve TBMM Sağlık komisyonuna durumu bildirince müfettiş gönderildi ve incelemeler sonucunda  kinik şefi başka hastaneye şef olarak gönderildi. Tabi bu arada  bana yapılan baskılarla ben devlet hizmetinden 15 yılım dolmuşken istifa ettim ve bir üniversiteye geçtim.

5 yıl üniversite anabilim dalı başkanlığı sonrası tekrar devlet hizmetine dönmek için müracaat ettim,olmadı.Özel bir hastanede işe başladım.  Hastanenin bana göre usulsüz ve haksız kazanç elde etmeye yönelik çalışma şekillerine itiraz ettim ve ayrıldım.

Ben, çalışma hayatım süresince devletime ve hastalarıma sahip çıktım ve zannettim ki  devletim de bana gereken değeri verir ve sahip çıkar… Olmadı, hastalarımızın, öğrencilerimizin, halkımızın bir profesörün  bilgi, tecrübe, deneyimlerine ihtiyacı yokmuş anlaşılan.

Yoruldum ve kırıldım.. Çok  sevdiğim ülkeme hoşçakal  diyerek gidiyorum……evet sayın Prof.Dr. Ahmet Rasim Küçükusta, gördüğü yanlışlıkları, eksiklikleri dile getirmekten korkmayan, böyle gelmiş böyle gitsin değmesin bana demeyen, kafasını kuma gömmeyen, vicdan ve adaletle çalışmak isteyen  bir doktora bu şekilde davranılırsa, kim emsal alır beni ve kim kafasını kuma gömmek istemez?
Prof.Dr. S.G

—————–

Ben de 1988′ de Ege Üniversitesinden 3.lükle mezun oldum, 89 Tus sınavında da 4.oldum, ama birinci tercihim Ege Üniversitesi değil, İzmir Atatürk Eğitim Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum oldu. Cerrahi branşlarda üniversite hastanelerinde asistanlara az vaka verildiği, kişiliği yok eden astığı astık kestiği kestik alt-üst ilişkileri olduğu için devlat hastanesini tercih etmiştim. Ben ihtisasımın 2.yılı bitip tek başıma ektopik gebelik tanısı koyup ameliyatını yapabildiğimde, bize Ege üniversitesinden ihtisas alıp gelen bir uzman vaka karşısında bir türlü karar veremiyor ve ameliyatta tir tir titriyordu. Çünkü üniversitede eğitimin temeli öğretmeden korkutmak, el vermek yerine aşağılamaktı.

—————————-

Akademik kariyer için üniversitelerde geçerli ve hakim olan “tanıdık/hocanın adamı olma/ rektöre oy verebilecek potansiyeli taşıması” gibi ,hevesli adayları akademik kariyerden soğutan engellerin kaldırılması için tek yol, yardımcı doçentliği tıpkı TUS gibi mekezi sınava bağlamaktır. Bu sistemle ancak giriş için eşitlik koşulları sağlanır, tercih konumuna göre anabilim dalları kendine çekidüzen verir. Yoksa bugünkü sistemde akademik hayata başlamak önünde  yavaşça giden trenin bir şekilde son vagonunun basamağından kendini içeriye atabilmeyi başarmak gibidir. Sonrası kendiliğinden ve süreç içinde gelir, bir bakarsınız ki fazla çaba göstermeden 10 sene içinde profesör unvanıyla ön vagona gelivermişsinizdir. TUS gibi bir sistemle akademik hayata başlamak, bizdeki akademik sistemin en büyük hastalığı olan, kendine benzeyi üretmeyi akraba içi evlilikliklerle  sakat dölleri   anabilim dalı içinde çoğaltmı engellerler. Melezleşme her zaman kaliteli nesillerin çıkmasına yol açar. Bu sistem çoğu üniversitelerin işine gelmez. Düzenlerinin bozulmasını istemezler. Kaliteli akademisyen tetiştirmek için kayırmacılığın olmadığı bir seçme sistemi gerekidir. Bu da anablim dalı başkanı,dekan ve rektörün keyfine bırakılmamalıdır.  TUS benzeri sınavla birlikte,Yardımcı doçentlik süresi uyumsuz ve yetrsiz kişilerin daha sonra elenmesine imkan sağlayack sigorta sistemini de getirmelidir.Bugün yardımcı doçent alınırken ilk düşünülen, rektöre oy verir mi olmaktadır. 25 yıldır bu işin içinde ve yakınındayım.

Prof Dr Nadir Paksoy Sitopatolog.Serbest Hekim, Kocaeli.

———————-

Siz de yorumunuzu paylaşın: