Kimi başından geçen bir hastalık sebebiyle, kimi canı yanacağı için, kimi bir doktor veya tıbbi bir işlemden zarar gördüğü için, kimi parası olmadığından, kimi çocukken korkutulduğu için doktordan korkar. Bazı kişilerin korkusu esasında doktordan değil, hastalıktandır. ‘’Ama ya doktor bende ciddi bir hastalık bulursa’’ endişesi bu kişileri doktora gitmekten alıkoyar.

Modern tıp, insanları hap içmeye o kadar alıştırmış ki artık pek çok insan ilaç içmezse hastalığının iyi olamayacağını, şikâyetlerinin düzelmeyeceğini sanıyor. Hatta hiçbir hastalığı olmayanlar da yok antioksidandı yok vitamindi yok balıkyağıydı avuç dolusu ilaç içiyor. Yeni bir araştırma insanların beyinlerinin nasıl yıkandığını açık ve net olarak gösteriyor.

Yeni bir araştırmada genç doktorların üçte biri kadarının depresyonda olduğu veya depresyon belirtisi gösterdikleri belirlendi. Depresyon oranlarının son senelerdeki çalışmalarda daha yüksek bulunması durumun vahametini açık olarak ortaya koyuyor; demek ki bu daha iyi günlerimiz. Kendine hayrı olmayan doktorun hastalarına hayrı dokunabilir mi?

Doktorlar tıp kongresine gittiğinde ölümler artar mı endişesinden hareketle yapılan araştırma kardiyoloji kongreleri sırasında tam aksine yüksek riskli hastaların ölüm oranlarının azaldığını gösteriyor. Yeni yapılan Avrupa Kardiyoloji Kongresi’ ne de ülkemizden çok sayıda uzman katıldığına göre, böyle bir çalışma bizde yapılsaydı sonuç ne olurdu, merak ediyorum.

Kalp yetersizliği ve kalp durması olan yüksek riskli hastalarda 30 günlük ölüm oranlarının doktorların kardiyoloji toplantılarına gittikleri günlerde daha düşük olduğu, kalp krizi geçiren yüksek riskli hastalara daha az koroner girişim yapıldığı ortaya çıktı. “Bayi toplantısı” diye alay ettiğim kongrelerin bu faydasını düşünmemişim, özür diliyorum.