Prof. Dr. Ahmet Rasim Küçükusta

Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencilerinden Burak Çakır’ ın mektubu:

Hocam, günaydın;

Öncelikle sizi takip eden okurlarınızdan biriyim. Ben de Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencisiyim.

Geçen günlerde yazmış olduğunuz bir yazı için bu e-postayı yolluyorum.

“Doktorlar paraya para demiyor” başlıklı yazınız dikkatimi fazlaca çekti ve bu beni de ilgilendiren bir yazıydı.

Okudum yazınızı; rakamlar uçuk rakamlar. Gerçekten şaşkınlık içerisinde okudum.

Galiba hocam dalga geçiyor dedim ve az kalsın okumayı bırakıyordum ki şükürler olsun bırakmadım. İyi ki sonunu okumuşum.

Bilseniz, yazınızı yarıda okumadan bırakıp altına yorum yazanlar var, arkadaşlarım bile bu konu hakkında yorum yapıp “Ulan kim kazanıyor bu kadar parayı göstersin” diyenler var.

Biz tıbbiyeliler böyle düşünmüyoruz belki ama sokaktaki vatandaş hele doktorların öldürüldüğü, bıçaklandığı günlerde, halkı galeyana getirecek bir yazı.

Yazının sonu bir nebze rahatlatıcı fakat bunu keşke başta yazsaydınız. Keşke büyük punto kullanarak yazsaydınız.

Belki yarın yazınızı okuyup sinirlenip doktor arkadaşımızı yaralayan hatta öldüren kişi bilinçli olmayan okurunuz olabilir.

Belki yaşım gereği belki de meslek hayatıma daha atılmamış olmakla birlikte bu eleştiriyi size yazmak haddime olmayabilir ama lütfen bu eleştiriyi yanlış anlamayın. Ben sizin okurunuz olarak yazılarınızı okumaya devam edeceğim.

Başarılarınızın devamı ve sağlıklı günler geçirmenizi dilerim.

**

Sevgili Burak,

Beni çok mutlu eden mektubun için çok teşekkürler.

Dünyanın, ülkemizin olduğu gibi tıbbın da pek çok sorunları var.

Bizim en önemli kusurlarımızdan biri, bir olayı tam olarak anlamadan dinlemeden hemen karar vermek.

Ben o yazıyı “bilerek” o şekilde kaleme aldım.

Bu, biraz da bir gazetecilik oyunu.

Bir yazının okunmasında başlığı ve tepki çekici ilk cümleler çok önemli.

Bu yazıyı daha “yumuşak bir başlıkla” ve “senin dediğin gibi” yazsaydım, bu kadar çok okunmaz ve tartışılmazdı.

Bir de farkına vardın mı bilmem, yazının içinde “dolar” ifadesini de kullanarak okuyucuyu uyarmaya çalıştım.

Neticede, beklediğim tepkiyi aldım.

Birçokları ki bunlar içinde senin de belirttiğin gibi maalesef meslekdaşlarımız da var, yazıyı tam olarak okumadan kaleme kâğıda sarılıp cevap yazmışlar.

**

Senin görüşüne saygı duyuyorum fakat yazıdan etkilenerek doktorlara saldırı olabileceğine inanmıyorum.

Bu yazıyı yazmak “haddime olmayabilir” ifadene de hiç mi hiç katılmıyorum.

Beni eleştirmen ve görüşlerini bildirmen senin en tabii hakkın ve bu da beni gerçekten çok mutlu etti.

Sadece Hocalar talebelerini değil, talebeler de Hocalarını eleştirebilmelidir; daha doğrusu mutlaka eleştirmelidir.

Ayrı bir konu ama ben talebelerin de Hocalarına “not vermesi” gerektiğini savunurum.

Beni en çok memnun edenlerin takdir eden, öven değil, “tenkit eden” yorumlar olduğunu bilmeni isterim.

Önemli olan sorunlarımızın neler olduğunu bilmek, bunları ortaya koymak ve üzerinde tartışmaktır.

İyiyi, doğruyu, güzeli başka şekilde bulmamız mümkün değil.

Tekrar teşekkürler; selâm ve sevgiler.

Siz de yorumunuzu paylaşın: