Akademisyenler, kılavuz yazarlarının çoğunluğunun, endüstriden doğrudan veya dolaylı menfaat temin eden akademisyenlerce hazırlandığını bilmiyor olamazlar. Bunlar elbette okunabilir ama bunları itiraz edilemez metinler olarak kabul etmek gaflet, dalalet ve hatta hıyanettir. Belki biraz fazla ileri gitmiş olabilirim ama benim için bunlar birer kâğıt parçasıdır. 

Bu insanlar neden bize değil de neden, yaşam koçu denen insanlara inanıyor da bizim gibi koskoca profesörleri adam yerine koymuyor; neden bizim şahane ilaçlarımızdan değil de turşudan, çaydan, çorbadan; neden tıptan değil de tıp dışı mihraklardan medet umuyorlar, diye bir düşünseler, hem kendilerinin hem vatandaşın faydasına ve hayrına olur.

Sayısını şimdi tam hatırlamıyorum ama benim doçentlik dosyamda 40′ dan fazla yayınım vardı. Sayı olarak bazı jüri üyelerinin yayın sayısından fazlaydı. Şimdi tamamı rahmetli olan üyeler dosyamı çok beğenmişlerdi ve bu kadar çok yayın yapmama şaşırdıklarını söylemişlerdi. Bu yayınların çoğunu asistanken hazırladım, sonra Çamlıca Askeri Hastanesi ve Ballıdağ Sanatoryumu’ nda da birçok yayın yaptım.

İzmir’deki bir otelde Türkiye Diyabet Derneği tarafından 7. Diyabet ve Eşlik Eden Hastalıklar Tedavisi Kongresi düzenlenmiş. İzmir’ de bilim adamlarının toplanacağı, kongre yapacağı bir yer yok mudur? Benim bildiğim oteller o şehirde yatacak yerleri olmayanların kaldıkları yerlerdir. Otelde kongre olmaz, ayıptır. 

Darbe yapar hükümetleri devirebilirsiniz, miting yapar başbakanların ödünü koparabilirsiniz, muhtıra verir bakanları hizaya sokabilirsiniz, ama yanlış ve eksik eğitim almış doktorların sebep olacağı felaketlerin telafisi mümkün değil.