Organize hâle gelmiş bilimsel sahtekârlık, bireysel hatalardan ziyade “kâğıt fabrikası” olarak bilinen yapılandırılmış, küresel bir ağa dönüşmüş durumda. Bu ağlar, milyonlarca dolarlık operasyonlarla sahte makaleler üretiyor, yazarlık satıyor, hatta siteleri ele geçirerek eski ve güvenilir dergilerin kimliği altında sahte yayınlar yapıyor.

NIH Direktörü Jay Bhattacharya, bilimin özü olarak “dissent” (eleştirel ses) kavramını savunuyor ve kıyamet senaryosu tarzında homojen düşüncenin zararlı olduğunu vurguluyor. Ona göre demokrasi ve bilim, farklı görüşlerin özgürce tartışılmasına dayanıyor.

Hepinizin özel sağlık sigortası var. Hepiniz çekap yaptırıyor, kontrol muayenesine gidiyorsunuz. D vitamini bir puan düşünce kendinizi hasta sanıyorsunuz. Kolesterol azıcık çıkınca anjiyoya mahkûm oluyorsunuz. Kalp damarlarınız stentlerle dolu. Mide koruyucu sandığınız meredin içinizdeki sinsi bir yılan olduğunun farkında değilsiniz. Hastaneler, muayenehaneler size mesken olmuş. Hatırlatıyorum: Çok fazla tıp iyi bir şey değildir.

Akademisyenler, kılavuz yazarlarının çoğunluğunun, endüstriden doğrudan veya dolaylı menfaat temin eden akademisyenlerce hazırlandığını bilmiyor olamazlar. Bunlar elbette okunabilir ama bunları itiraz edilemez metinler olarak kabul etmek gaflet, dalalet ve hatta hıyanettir. Belki biraz fazla ileri gitmiş olabilirim ama benim için bunlar birer kâğıt parçasıdır. 

Bu insanlar neden bize değil de neden, yaşam koçu denen insanlara inanıyor da bizim gibi koskoca profesörleri adam yerine koymuyor; neden bizim şahane ilaçlarımızdan değil de turşudan, çaydan, çorbadan; neden tıptan değil de tıp dışı mihraklardan medet umuyorlar, diye bir düşünseler, hem kendilerinin hem vatandaşın faydasına ve hayrına olur.