Prof. Dr. Ahmet Rasim Küçükusta

Sonsuzluğa yolcu ettiklerimizle birlikte, anılarımız da bulutlanmaya başlıyor. Cep telefonlarımızın fihristlerinde sadece isimleri ve belleklerimizde anıları kalan yitik dostların sayısı giderek artmakta… Sevgili arkadaşım Hıncal Uluç bu hafta aramızdan ayrılan Yurt Haberleri Müdürümüz Aydın Şentürk için yazarken “Aydın bir yıldır ölüm kalım savaşı veriyor, haberim yok” diyerek, giderek artan yalnızlığımızı vurgulamıştı.

Kulaklarda kalanlar
Evet… Hâlâ dinlemeye doyamadığım Tülin Korman da hayata gözlerini yumdu. Safiye Ayla, Sabite Tur, Nesrin Sipahi, Mediha Demirkıran, Mefharet Yıldırım, Tülin Yakarçelik, İnci Çayırlı, Melihat Gülses gibi isimlerin yorumlarını dinlerken hayal ufuklarına ne kadar kanat açıyorsam, Tülin Korman da öylesine bir rüya aleminden gelen sesti benim için.
En son bizim bahçede Recep Birgit’le birlikte ağırlamıştık Tülin Korman’ı… Aramızda eksik olan Tülin Hanım’ın eşi rahmeti kemani Cahit Peksayar’dı. İnanılacak gibi değil ama şimdi hem Recep Birgit hem de Tülin Korman yok artık.

Bir şiir
Şair Turan Oğuzbaş şöyle anlatmış Tülin Korman’ı:
“Ellerin bir beyaz güldür şarkılarda büyüyen
Bir gün hüzzam bir gün nihavent açılır
Solar bahçelerde çiçekler o zaman
Ne bülbülde ses ne gülde renk kalır”

Küçükusta’nın yazısı
Tülin Korman için Prof. Dr. Ahmet Rasim Küçükusta’nın yazdığı okunması gereken anılarla ve bilgilerle dolu yazısını hatırlatmalıyım.  (http://ahmetrasimkucukusta.com/2011/04/25/yazilar/musiki-yazilari/bir-ceylan-suya-iner-sen-sarki-soylerken/)

Küçükusta’dan öğrendiğime göre mesela “Manada güzel ruhta güzel tende güzelsin/Ey sevgili sen elde değil bende güzelsin”i Sadi Işılay Tülin Korman için bestelemiş. Mesud Cemil onun için “Sesinde Cemil’in kemençesi gizli” dermiş.

Açın şu gözlerinizi
Konservatuar öğrencileri için hocaların en korkulanı olarak anlatılan Tülin Korman, bugün televizyonlara çıkan ve şarkıları gözlerini kapatarak okuyan genç solistleri “Açın şu gözlerinizi” diye bağırarak azarlasaydı ne hoş olurdu. Sonuçta şunu söyleyeyim… Gemiler geçmeyen bir ummanda Tülin Korman Aleko Bacanos’un “Gel ey denizin nazlı kızı”nı Recep Birgit’le birlikte söylüyorsa ve onları Sadettin Kaynak ile Sadi Işılay da dinliyorsa, ben “Asıl yaşamak budur” derim.