Annals of Internal Medicine’ de yayınlanan makalede ölüm riskini belirlemede vücut kitle endeksinin (VKE) değil göbek çevresinin daha önemli olduğu bildiriliyor (1). Modern tıbbın VKE’ nin hiçbir işe yaramayan bir değer olduğunu anlamasına memnun oldum, darısı bizimkilerin başına. Gel gelelim, kafayı göbek çevresine takmak da doğru değil.

Tuzlu yemenin susattığını herkes bilir ama yeni bir araştırmaya göre uzun vadede (aylar!)  tuzlu yiyecek tüketenler daha az su içtikleri gibi açlık hisleri de artıyor. Diyetimizdeki tuzu makul seviyede tutmak için elimizde artık yeni bir dayanak daha var. İştahlarının fazlalığından şikâyetçi olanlara ehemmiyetle duyurulur.

Bitkisel desteklerin tenkit edilmesine bir şey denemez ama bir kongrede mutlaka karşı görüşe de fırsat verilmesi, meselenin tartışılması gerekir. Yoksa bu tür tek kişilik konuşmaların, televizyonların sabah programlarında medyatik doktorların tek taraflı “sallamalarından” hiçbir farklı kalmaz.

Vitamin ve besin desteklerinin faydalı değillerse bile zararları olmadığı sanılır ama yeni bir araştırma USA’ da yılda 23 bin kişinin bu ürünler yüzünden acillik olduğunu, 2.154’ünün hastaneye yatırıldığını gösteriyor. Bizde de bu ürünlere talep medyatik ve tüccar doktorlar sayesinde giderek artıyor. İlgilileri uyarıyorum.

30 seneden uzun süre haftada ortalama 60 saat “çalışan” kadınlarda diyabet, kanser, kalp hastalığı ve artrit riskinin üç misli fazla olduğu bildirildi. Bu çalışmanın sonuçlarında hiç de şaşırtıcı bir durum yok. Bu hastalıkların hepsi de hareketsizlik ve beslenme hataları sonucu gelişir. Araştırmada bahsedilen “çalışma” “masa başı çalışma” dır.