Prof. Dr. Ahmet Rasim Küçükusta

Kısa bir süre önce vefat ettiğini Hürriyet gazetesindeki bir haberle öğrendiğim 70 yıllık hekim nöropsikiyatri uzmanı Dr. Erdoğan Noyan‘ a Allah’ tan rahmet, ailesi ve sevenlerine sabırlar diliyorum.

Ben de kendisini herhalde 25 sene kadar önce TRT’ nin bir radyo programında tanımıştım ve o gün sigaranın zararları ve bırakılması üzerine bir saate yakın sohbet etmiştik.

Dr. Erdoğan Noyan’ ın şu sözlerine ben de aynen katılıyor ve 35 senelik hekimlik hayatı olan bir meslekdaşı olarak tıpkı onun gibi “Mesleğimizin temel unsurlarını teşkil etmesi gereken önleyici ve koruyucu sağlık hizmetleri günümüzde arkaya itilmiş, tedavi edici hizmetler baskın ve yaygın şekilde ön plana yerleştirilmiştir” görüşünü savunuyorum.

Asıl vazifesi olan koruyucu hekimliği ihmal etmesi ve “erken teşhis”, “tarama” ve “çekap” gibi uygulamalarla giderek hastalık arayan, hastalık yaratan, tetkik ve tedavi odaklı bir anlayışı benimsemesi ve endüstrinin hakimiyeti altına girmesi modern tıbbın en kısa sürede çözüm bulunması gereken meselelerinin başında gelmektedir.

Dilerim Sayın Dr. Erdoğan Noyan’ ın sesini duyanlar olur.

***

Hürriyet gazetesinin haberi:

İstanbul Tabip Odası’ndan 70’inci Yıl Hizmet Plaketi almasına 15 gün kala yaşamını yitiren 93 yaşındaki Nöropsikiyatri Uzmanı Dr. Erdoğan Noyan’ın kendi deyimiyle “giderayak” hazırladığı konuşması meslektaşlarını duygulandırdı.

Dr. Noyan’ın 27 Şubat’da vefat etmeden önce, 22 Ocak’da hazırladığı konuşmasını kızı İdil Kartal okudu.

Meslektaşlarına hitap eden Dr. Noyan, “Mesleğimizin temel unsurlarını teşkil etmesi gereken önleyici ve koruyucu sağlık hizmetleri günümüzde arkaya itilmiş, tedavi edici hizmetler baskın ve yaygın şekilde ön plana yerleştirilmiştir” eleştirisi yaptı.

DERS GİBİ SON SONUŞMA

Dr. Noyan son konuşmasını şöyle kaleme aldı:

“…Sözlerimin ileri yaşın ve mesleğimizin geliştirdiği insan yaşamına saygı duygusu olarak değerlendirilmesini rica ederim. Belki umduğumuz kadar sağlığı korumak, sağlıklı nesiller yetiştirmek gibi amaçları gerçekleştirememiş olmanın burukluğu vardır içimizde.

Evet, mesleğimize büyük hayallerle girdik ama 70 yıl süresince büyük hayal kırıklıkları da yaşayarak bu çaba dolu yaşam alanından ayrılıyoruz. “Güzel ama yalnız yurdumuzun” sağlık hizmetlerinin istenen düzeyde geliştirilmemiş olmasının üzüntüsü içindeyiz herhalde.

Cumhuriyetin devraldığı sağlık hizmetleri çok ağır bir yük olarak devletimizin karşısına çıkmıştır. Eğer Dr. Refik Saydam gibi meseleyi en doğru şekilde ele alan ve büyük çabalar gösteren bir yönetici olmasaydı, temel sağlık hizmetleri kurulamazdı. Hıfzıssıhha Enstitüsü, Sıtma Savaş, Verem Savaş, Trahom Savaş, Frengi Savaş hizmetleri geliştirilmeseydi, günümüzdeki düzeye erişemezdik.”

KORUYUCU HİZMETLER İHMAL EDİLİYOR,  TEDAVİ EDİCİ HİZMETLER BASKIN

“Ancak bundan sonraki uzun yıllar boyunca sağlık hizmetlerimiz çok sayıda etkenin birlikte yarattığı olumsuz bir genel kavramın kıskacına düşmüştür. Mesleğimizin temel unsurlarını teşkil etmesi gereken önleyici ve koruyucu sağlık hizmetleri günümüzde arkaya itilmiş, tedavi edici hizmetler baskın ve yaygın şekilde ön plana yerleştirilmiştir.

Son çözümlemede anamalcı düzenin egemenliği koşullarına bağlı olan sağlık hizmetleri ile karşı karşıya bulunuyoruz. Geleceğe yönelik olarak çok zor olsa da, dirençlerle karşılaşsa da, çıkar amaçlı evrensel oyunlarla kuşatılsa da, temel sağlık hizmetlerinin öne çıkacağı yönetimsel ve bilimsel adımları atmaktan başka çıkar yolumuz yoktur.

Dünyayı yöneten çıkar amaçlı sistem, sağlık hizmetlerine temel yaklaşımı büyük bir ustalıkla engellemektedir. Kalitede ve değerde herkese eşit ve ücretsiz sağlık hizmeti verebilme amacı, en başta üst yöneticilerin sağlık ve eğitim bütçelerini diğer tüm harcamaların üstüne çıkarmayı amaç edinmelerini gerektirir.

Üst yöneticiler bu çok önemli uygulamayı düşünemediği ve yaşama  geçiremediği sürece, sağlık hizmetlerimizde gerekli olan yararlı ve doğru adımları atmak mümkün olmayacaktır. Umudumuz,  insan sağlığını tüm yönleriyle bir bütün halinde ele alıp uygulamaları en geniş açıda gerçekleştirebilecek genç kuşaklarımızdadır.

Tüketimin baş tacı edildiği bir evrensel düzende doğru ve bilimsel olanı bulabilmek pek kolay değildir. Biz yaşlılar bunun bilinmesini isteriz.” diyerek mektubunu sonlandırdı.

ERDOĞAN NOYAN KİMDİR?

Meslektaşlarından 70’inci Yıl Hizmet Plaketi almaya ömrü yetmeyen Dr. Noyan, 1923 yılında Samsun Terme’de dünyaya geldi. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden 1946 yılında mezun olduktan sonra nöroloji ve psikiyatri ihtisası yaptı. Fahrettin Kerim Gökay’ın görevlendirmesiyle 1950–1952 yılları arasında gittiği Paris’te psikoteknik konusunda araştırmalar yaptı

İETT’NİN İLK PSİKOTEKNİK LABORATUVARINI KURDU

Dönüşünde İstanbul Belediyesi Psikoteknik Laboratuarı’nı (halen Dr. Erdoğan Noyan Piskoteknik Değerlendirme Laboratuarı adıyla bir müze olarak korunuyor) kurdu. 1994’e kadar Kadıköy’de serbest hekim olarak çalıştı. 1972’de Küçük Çamlıca’da açtığı Çamlıca Sağlık Evi adlı klinikte 10 yıl boyunca ruh ve sinir hastalarını tedavi ederken diğer yandan VKV Amerikan Hastanesi’nde kadrolu hekim olarak çalışmayı sürdürdü.

Geçirdiği kalp krizi sonrası 1995’de muayenehanesini kapatsa da eski hastalarını, ücret almadan evinde kabul etti. Dr. Noyan bundan sonra yazarlık çalışmalarına ağırlık verdi. Kadıköy Gazetesi’nde toplumun ruh sağlığı üzerine yazılar yazdı. Prizren – Dersaadet (1998), İnsan Kurtuluşu Nerede Arıyor (2002), Beyazıt’ın Sabah Kuşları (2003) adlı kitapları yayınlandı.

3 çocuk, 4 torunu bulunan Dr. Noyan, mesleğiyle bağını hiç koparmadı. Kızı İdil Kartal, “Meslek aşkı hiç bitmedi. İstanbul Tabip Odası’na sık sık yazılar yazarak, önerilerde bulunmayı sürdürdü” dedi. Dr. Noyan bir ara deneyimlerini “Giderayak paylaşmak ve anlatmak istediklerim var… Hepsi bu!” diyerek açtığı blogla aktardı.

Kaynak: http://www.hurriyet.com.tr/70-yillik-doktordan-meslektaslarina-son-mektup-40069735

Siz de yorumunuzu paylaşın: