Bundan 35 sene önce, biz öğrenciyken de tıp eğitiminin pek çok sorunu vardı; bugün de var ve şüphesiz yarın da olacak. Üstelik bilginin artık arkasından yetişilmesi imkânsız bir şekilde çoğaldığı çağımızda bu sorunlar her geçen gün daha da artacak.

Tüm üniversite öğretim üyelerine Fatih Altaylı’ nın bugünkü “En iyi tıp sistemi nasıl çalışıyor” başlıklı yazısını dikkatle okumalarını tavsiye ediyorum. Aynı tavsiyem sağlık konusunda Danıştay’a veya Anayasa mahkemesine gitmekten başka bir faaliyeti ve politikası olmayan CHP yöneticileri için de geçerli.

Uzmanlık tezi özellikle eğitim hastanelerinde “yapılmış olmak için yapılan” gereksiz çalışmalardır. Bir kere bunların hemen hiçbir zaman gerçek manada bir “tez” değildir. Bunların kimi daha önce yapılmış klinik çalışmaların kötü tekrarları veya geriye dönük dosya taramaları ve hatta derlemeler şeklindedir.

Bilim adamı, profesör, öğretim üyesi çoğu zaman birbiriyle karıştırılan, birbirinin yerine de kullanılan tabirlerdir. Gelin bugün bunların esasında ne manaya geldiğine bakalım; sıkça duyduğumuz “Bu adam nasıl profesör olmuş?” veya “Bu adamı kim profesör yapmış?” gibi sorulara cevaplar arayalım.

“Bir Türk tıp alanında Nobel alabilir mi?” sorusu hep sorulur. Bu soruya verilebilecek en doğru cevap bence şudur: Evet, bir Türk’ ün Nobel alması pek âlâ mümkündür ama bu kişinin Türkiye’ de çalışan bir Türk olması imkânsızdır! Zaman zaman medyada Amerika’ da…